Het is best warm in de couchette. Het bed is vrij hard. De trein schommelt met tijd en wijle alle kanten op als of er totaal geen stabilisatie is. Zo rond 04.45-05.00 wordt er hard op de deur getikt en is het tijd om op op te staan. Tegen half zes rijdt de trein Lao  Cai, 'de poort naar Sapa', binnen. Ondanks het vroege uur is het er erg druk met verkopers die al allerhande etenswaren willen verkopen, de geur van gegrild vlees komt je tegenmoet. Het is nog donker als we in de auto stappen, maar de dageraad komt al snel opzetten. Sapa ligt 40 km zuidwestelijk van Lao Cai, ca. een uur rijden vanaf het station. De bergpas er naar toe is erg mooi, veel groen en zicht op de rijstvelden die al enige tijd geleden geoogst zijn. We zien de eerste vrouwen van de ethnische minderheden die in dit gebied wonen al lopen. Sapa ligt op de oostelijke hellingen van het Hong Liengebergte, ook wel bekend als de Tonkinese Alpen. Het is wat frisjes als we bij het hotel aankomen. We checken in en kunnen daarna gaan ontbijten. Het uitzicht over de vallei is schitterend, maar toch ook wat heiig. Het blijkt dat we voortreffelijke internetverbinding hebben, het beste tot  toe. Altijd prettig natuurlijk en al helemaal als je even wilt bloggen:-). Onze kamer blijkt al vroeg beschikbaar, dus voor we naar de tribal people gaan kunnen we nog even onze spullen op de kamer zetten en opfrissen. We hebben hetzelfde mooie uitzicht als tijdens het ontbijt. Veel hotels zijn tege  de bergwand aan gebouwd, dus het doet  bijna wintersportachtig aan, maar dan zonder sneeuw. Het is ongeveer 09.00 uur als we begin zijn van waar we onze tocht langs de verschillende dorpen gaan beginnen. We waren al door onze gids gewaarschuwd, maar het is toch wel even slikken als we een hele groep vrouwen en kinderen op onze auto af zien stormen. Ze trekken nog net  iet de deur open, maar het scheelt niet veel. Het uitstappen lukt nog net, maar dan ben ik (Tamara) helemaal ingebouwd. Het is even tot tien tellen en dan maar voorzichtig gaan lopen, want ze staan echt letterlijk in de weg. En eenmaal in beweging voel je je net een wereldberoemde ster met een hele groep grouppies achter zich aan. De groep bestaat uit zwarte Dao en Hmong vrouwen. Zwarte Dao dragen zwarte kleding, broek met een tuniek, en een openhoofddeksel. De Hmongvrouwen dragen rode kleding met rode hoofddoek. In het begin is het  nog even small talk: whele you flom, wahs youw neem....en dan begint net bandje met smeekbedes voor de verkoop van allerlei tasjes, portemonnees, kussenhoezen etc. Uiteraard allemaal met de hand gemaakt en als je iets koopt dan kan ze naar huis en eten kopen voor het kind of wat dan ook. Anders blijven ze je stalken. Persoonlijk denk ik dat ze allemaal gebruikmaken van hetzelfde borduurpatroon, want we komen onderweg we verschillende vrouwtjes tegen die een tasje of iets aanbieden met eenzelfde  borduurpatroon. Een vrouwtje en een meisje houden het heel lang vol en lopen best ver met ons mee, maar dan hebben ze toch wel in de gaten dat het hem met ons niet gaat worden. Het pad dat wij volgen is alleen maar afdalend en bestaat uit zand met grote rotsachtige stenen. Het is best uitkijkrn waar je loopt en geregeld komt er een brommertje voorbij gescheurd, alhoewel...veel valt er niet te scheuren op het pad.   Het lukt Marco dan toch wel om wat foto's te maken, maar ik krijg daar niet echt de kans voor met dat gezeur om iets te kopen. Dan is het ook nog zo dat zodra ze in de gaten hebben dat ze gefotografeerd worden, ze gauw iets voor hun gezicht houden. Als we dan eindelijk alleen met onze gids lopen, zien we een paar jochies lekker met modder spelen. Dat levert toch wel een leuk plaatje op en bij mij een moddervlek in mij  broek....want met modder kun je ook heel goed goed gooien en dat klein rotjoch kon nog goed mikken ook :-)..ach ja op laten drogen en uitborstelen...   Onderweg bezoeken we nog een schooltje dat door Unicef is gesponsord en vervolgen ons pad langs het laatste dorp en lopen tussen de rijstvelden via een vers aangelegd cementpad terug. Het pad is zo vers dat het her en der  nog zacht is en bij sommige stukken  moeten we door het gras en uitkijken dat wij niet uitglijden in de modder. Uiteindelijk hebben we een kilometer of 8 wel gelopen en gaan we terug naar Sapa voor de lunch. Daarna terug naar het hotel. De middag is ter vrije besteding. Dat is niet zo erg, want na een niet zo'n geweldige nacht en een flinke wandeling is het wel lekker om even uit te rusten. Aangezien het dusdanig fris is, zetten we de mobiele verwarming aan om het enigszins behagelijk te maken op de kamer. Na het middagdutje gaan we toch og even het dorp in. Er is markt, dus veel te zien. Het gaat er allemaal net even iets anders aan toe dan op de Woenselse Markt, zeker qua verkoop van verse vis en vlees. De meeste vissen zitten op elkaar gepropt in grote plastic bakken met stromend water, de vis is dus echt vers. Het vlees ligt uitgestald op houten tafels en word ter plekke in stukken verdeeld als men daar om vraagt. Hygiene en welzijn is hier toch iets anders dan bij ons. Bij een bakkerij annex cafeetje nemen een kop capuccino en een thee met een chocoladetaartje. Het moet gezegd worden, dit taartje is elke calorie van de zonde waard:-):-):-):-).   Terug op de kamer doen we een poging om foto's te uploaden, maar dat gaat  niet van harte. Het blijkt dat mijn (Tamara), foto's te groot zijn en de app die we gevonden hebben om ze te verkleinen blijkt niet zo klantvriendelijk. Fijn als je een twintigtal foto's klaar hebt staan waar je niks mee kunt. Maar goed alles sal reg kom:-), eerst maar douchen en eten en het koffer opnieuw inpakken. Dan zien we morgen wel verder.