Voor we Hue gaan verlaten moet er eerst een pinautomaat geplunderd worden. Gisteravond lukte dat niet, onze pas zou geblokkeerd zijn. Een check bij de bank leerde ons dat er niks geks met de pas aan de hand was en het gewoon moest doen. Dus nog maar een keer proberen. Helaas, ook vandaag ging het hem niet worden. Nou is het hier niet belachelijk duur, maar zonder centjes wordt het toch lastig. De gids belooft ons om in Danang te stoppen om te pinnen. De route naar Hoi An voert door een weelderig groen landschap. Maakt trouwens niet uit waar je bent of rijdt, de Vietnamezen rijden echt als kamikazepiloten. Eerlijkis eerlijk, onze chauffeurs en zeker hij die we nou hebben rijden erg voorzichtig en houden zich keurig aan de snelheid. Even slaat de schrik toe wanneer een hond met ik denk zelfmoordneigingen;-) in de spits de weg oversteekt. Het levert een groot toeterfestijn op en gelukkig kan de ons tegemoetkomende vrachtwagen op tijd stoppen. Mr. Nam legt ons uit dat iedereen probeert om overstekende dieren te ontwijken want wanneer je een dier dood rijdt betekent dat tegenspoed. We rijden via de Wolkenpas naar Hoi An. Deze pas is door de Fransen aangelegd en 20 km lang. Op het hoogste punt van de pas maken we een pitstop. Hier staan een paar oude Amerikaanse bunkers uit de Vietnamoorlog. Helaas hebben we niet zo' n geweldig zicht, het is erg hei-ig, en kunnen we Danang niet zien liggen. Voor heen waren hier dicht begroeide jungles, maar die zijn inmiddels verdwenen. Wat je allemaal al niet kunt doen met een beetje napalm...... In Danang gaan we eerst op zoek naar een bank. We vragen de gids om naar een HSBC bank te zoeken, want in Hanoi hebben wij daar ook zonder problemen gepind. Er blijkt er in heel Danang een te zijn en waarempel binnen 30 sec. voelen we ons weer multimiljonair met al die miljoenen aan Vietnamese Dongs, waren het maar Euro's :-):-):-):-). In Danang bezoeken we het museum voor Chamkunst. Het Chamrijk heft zo'n 1600 jaar in Vietnam bestaan, tot 1832. Van dit oude rijk is nog veel kunst bewaard gebleven. De Chamkunst komt voort uit de Indiase religieuze traditie. Na dit bezoek stoppen we even bij de kust van Danang. In de Vietnamoorlog zijn hier door de Amerikanen recreatieoorden gesticht voor de soldaten die even het front mochten verlaten. Hier is nu niks meer van over, maar je krijgt enigszins een beeld. In Danang zijn ze flink met projectontwikkeling bezig. Er worden veel luxueuze hotels gebouwd en er staan al een aantal en er worden golfbanen aangelegd. Golf is nieuw in Vietnam en er zijn bijna geen Vietnamezen die kunnen golfen. De banen worden dus alleen door golf spelende toeristen gebruikt. Rond 13.00 komen we dan in Hoi An aan. Aangezien het lunchtijd is, worden we eerst naar een restaurantje gebracht. Ook al spreekt men Engels, toch blijkt de kennis van de taal beperkt. Zodra er een vraag komt die afwijkt van het standaard, is men van leg. Het duurt dan ook even voor wij de serveerster duidelijk kunnen maken dat wij willen weten of er bij het uitgekozen gerecht wel of geen rijst wordt geserveerd en dus separaat moeten bestellen. Uiteindelijk komt het allemaal goed en genieten wij van een heerlijke lunch. Na de lunch bezoeken we een handwerkfabriek gespecialiseerd in het maken van lampionnen. Je kunt van A tot Z zien hoe een lampion wordt gemaakt. Het is een soort lopende band, maar dan zonder band. En de snelheid waarmee men de lampionnen met stoflappen beplakt...en na deze rondleiding mogen we zelf aan de slag en een lampionnetje in elkaar zetten. Dat valt nog niet mee, maar het lukt....gelukkig hebben we op de kleuterschool goed opgelet met knippen en plakken ;-);-). Na de lampionnen gaan we naar een handwerkfabriek gespecialiseerd in zijdeverwerking. Allereerst wordt de procedure uitgelegd van hoe men de zijde verkrijgt: van het uitbroeden van de rupseitjes, het opkweken van de rups tot het spinnen van de draad vanuit de kokon. Uiteraard worden wij vervolgens rondgeleid in het atelier en kun je van alles kopen. Er zitten hele rijen dames zijde te borduren. Stuk voor stuk hebben ze een foto voor hun neus die tot in detail met de hand op het zijde wordt geborduurd. Prachtig om te zien en ook hele mooie resultaten. Verder kun je hier kleding op maat laten maken een pak van wol/kasjmier kost USD 170 en de kwaliteit is goed. Vanmiddag bestellen, morgen in je hotel afgeleverd. Maar we zijn er wel even klaar mee met dit soort winkeltjes en het constante gestalk om ook maar iets proberen te verkopen. Voor we naar het hotel gaan, neemt Mr Nam ons nog mee het dorp in. Dit stond niet op de programma en hadden we eigenlijk bedacht om morgen te doen wanneer wij een dag vrij ter besteding hebben. In eerste instantie lijkt hij wat gepikeerd wanneer wij aangeven naar het hotel te willen, maar hij snapt het uiteindelijk wel en brengt ons naar het hotel. Onderweg wijst hij ons nog een paar goede restaurantjes aan waar we vanavond evt. kunnen gaan eten. Eenmaal op de hotelkamer, het is echt drama hier.......echt niet:-):-):-):-), trekken we onze badkleding aan en ploffen even lekker bij het zwembad neer. Even rust en lekker niks. Heerlijk. Voor het avondeten besluiten naar Brother's Cafe te gaan. Ook een tip van Mr. Nam en lekker dichtbij het hotel. We worden naar een gezellig terras aan Parfumrivier geleid. Het ziet er allemaal erg gezellig uit met al die lantaarns. Het eten op de kaart ziet er goed uit en we kiezen eigelijk allebei hetzelfde. Dit blijkt achteraf toch hogere wiskunde te zijn. Wanneer het eten komt, blijkt de portie erg klein. We vragen of dit wel voor tweepersonen is en dat is tocn echt het geval. Eventueel kunnen we bijbestellen, maar ja als dit al voor twee personen is, hoe klein is dan de eenpersoonsportie....Desondanks laten we het ons goed smaken. En wat blijkt wanneer we afrekenen......we hebben maar een portie ontvangen. Men bij het opnemen van de bestelling niet gesnapt dat ze twee keer hetzelfde visgerecht moesten brengen. Dit is nu de tweede keer dat ons dit overkomt. De volgende keer moeten we toch maar ieder wat anders bestellen of ieder voor zich. We nemen nog een ijskoffie op het terras van de hotelbar en gaan terug naar de kamer. Heerlijk....morgen uitslapen.

En dat dachten wij dan....7 uur klaar wakker, dan ook maar aankleden en het stadje verkennen.

Het is heel goed op eigen gelegenheid te verkennen. De oude wijk is ook nog es autovrij, alleen die stomme scootertjes blijf je overal tegen komen. We bezoeken de high lights van het dorpje: de Japanse overdekte brug, het Gemeenschapshuis Kanton en het huis van Tan Ky. Verder uiteraard nog een paar andere oude historische en nog steeds bewoonde huizen. Als laatste lopen we toch maar een keer over de markt. Een vrouwtje wil dat ik een foto van haar maak. Ik twijfel, maar doe het toch. Helaas, er in getrapt....$1 moet ik betalen. Ik delete meteen voor haar zichtbaar de foto en zeg no dollar for you ..vond ze niet leuk. Tja kleine geitjes, om gaan met kleine teleurstellingen....het is slechts 33 graden en het moet nog middag worden. Wij ploffen aan het zwembad. Vanavond is het koffers klaar zetten en morgen vroeg uit de veren. Om 800 uur vertrekken we naar Ho Chi Minh City oftewel Saigon.......