En dan is zomaar opeens de laatste dag van de vakantie aangebroken. Time flies when you are having fun....en lijkt idd het is voorbij gevlogen. We slapen uit, althans dat was het plan. Niet
dat we nu voor dag en dauw zijn opgestaan, maar we waren er toch redelijk vroeg bij. Aangezien we pas om drie uur 's middags worden opgehaald, hebben we nog flink wat tijd waar we iets mee
kunnen doen. Gelukkig mogen we de hotelkamer wat langer houden, dus we kunnen redelijk op ons gemak doen. In de buurt van ons hotel zijn wat winkeltjes en wellicht vinden we nog iets voor thuis op de
kast. Over het weer mogen we klagen, wederom een graad of 33 in de zon en dat om 09.00 uur. Uiteindelijk gaan we met de tuk tuk naar de Russische markt en vinden op de valreep nog een opiumpijp naar
onze gading. Is het toch niet voor niks geweest. Vervolgens pikken we nog een terrasje in de buurt van het koninklijk paleis voor een kop cappucino en latte. Er loopt een zwerfkatje rond die het
voorzien heeft op de offers die men in het offerhuisje heeft neergezet. Ze gaat heel voorzichtig te werk, maar als ze in de boom zit en nog es goed kijkt, zit er blijkbaar toch niks van haar gading
bij. En weg was ze weer. Grappig om te zien dat de beestjes weten dat er bij een offerhuisje wat te halen valt. Terug in het hotel pakken we de koffers goed in en na een laatste check gaan we
naar beneden zodat we nog wat kunnen lunchen voor we vertrekken. De transfer naar het hotel is zo gepiept. Het inchecken was wat lastig. De steward was pas in dienst en kreeg het niet helemaal voor
elkaar om onze koffers door te labelen van Singapore naar Londen en door naar Amsterdam. In eerste instantie had hij Singapore - Amsterdam. Maar goed dat we nog even de bagagelabels checkten. Enfin,
na 25 min was het dan toch geregeld. Nou maar hopen dat het ook allemaal aankomt;-). Het blijkt dat wij qua weer heel veel geluk hebben gehad. In Singapore mooi weer, op een half uurtje regen
na. Vietnam van A tot Z mooi weer en in Cambodja idem. In Hanoi is het weer kort na ons vertrek betrokken en op Reismee zie ik een verhaal van een stel dat in Hue is en daar regent het. Nou blijkt
dat onze vlucht naar Singapore een uur vertragig heeft, want in Singapore is het weer dusdanig dat er naar een runway gebruikt kan worden oftewel onze vlucht is daar al met vertraging vertrokken.
In Singapore blijkt het idd. flink te regenen, maar wij zitten hoog en droog binnen. Uiteindelijk vertrekken we ook in Singapore met bijna een uur vertraging omdzt er nog war passagiers iets
verlaat aankomen en met onze vlucht mee moeten. Voor ons loopt het al tegen middernacht, maar we proberen nog even wakker te blijven wat ook lukt tot ca 20.00 uur CET, dan gaat toch wel echt het
lampje uit. Allebei hebben we goed geslapen toch wel een uurtje of zes/zeven, dus wij gaan de dag wel doorkomen. Hopelijk halen we de aansluitingop LHR anders moeten we ons daar maar zien te vermaken
tot de volgende vlucht. Uiteindelijk blijkt dat wij door het slechte weer niet tijdig kunnen landen en we 25 min. moeten cirkelen voor de landing ingezet kan worden. En dan moeten we ook nog snel van
terminal 3 naar terminal 5 waar we uiteindelijk met de transferbus aankomen op het moment dat onze vlucht vertrekt. We zien hem bij wijze van spreke voor onze neus vertrekken. Helaas blijkt de
eerstvolgende vlucht vol en hebben we geluk dat we nog een stoel op de vlucht van 11.40 krijgen. We zullen dus pas om 1400 op Schiphol aankomen ipv. 9.40 uur. Dan nemen we maar een starbucksje en
zien wel hoe we de tijd doorkomen, komt uiteindelijk altijd goed:-):-) Vietnam en Cambodja twee verschillende landen en toch ook overeenkomsten. Het zijn arme landen waar zeker in Vietnam het
verschil rijk-arm heel erg groot is. Toch zijn de mensen vriendelijk en uiteraard in de toeristische plaatsen proberen ze geld te verdienen cq af te troggelen. Dat weet je maar toch ben je er op een
gegeven moment helemaal klaar mee en moet ik toch wel heel erg moeite doen nog vriendelijk te blijven, want op een of andere manier vliegen ze altijd naar mij toe......zo vermoeiend.....:-):-):-) Een
verschil is toch wel duidelijk en dat is dat men in Vietnam over het algemeen heel slecht Engels spreekt. De gidsen doen het wel goed, maar het personeel in de restaurants of in de hotels zijn toch
minder goed thuis in de taal en dat is nog wel es lastig dan wel irritant bijv. wanneer je allebei hetzelfde hoofdgerecht bestelt en uiteindelijk maar een uitgeserveerd krijgt omdat ze het gewoon
niet gesnapt hebben. Of ze kijken je heel vreemd aan dat je twee glazen wijn bestelt, ook al zit je met twee aan tafel. En het maakt niet uit of je nou voor allebei bestelt of ieder voor zich. Ook
worden woorden vaak anders uitgesproken dan wel half en moet je goed luisteren wat er bedoeld wordt, want als iemand het over teese heeft en cheese blijkt te bedoelen dan duurt het wel even voor je
duidelijk is wat er wordt bedoeld. Aan de andere kant ben je er op een gegeven moment ook wel alert op en vallen de Dongs wat sneller, maar het blijft soms lastig. Een supergave en erg
indrukwekkende vakantie zit erop. Iedereen die onze avonturen vanaf thuis hebben meebeleefd bedankt. Voor ons de eerste keer een reisblog op deze wijze, maar zeker niet de laatste keer. Bedankt voor
jullie leuke reacties, voor ons net zo verslavend als onze verhalen voor jullie. Tot de volgende reis.:-):-):-):-):-):-)
Gisteren, 30 november, was het om 06.00 rise and shine, want om 07.30 vertrokken we naar Phnom Penh. Een rit van 317 km. De weg die wij moeten hebben heeft heel veel schade geleden door de recente
overstromingen, vandaar ook de lange reistijd. En idd. hier en daar misten hele stukken asfalt en was men druk bezig met herstelwerkzaamheden. Hetgeen trouwens een jaarlijks terugkerend ritueel is.
Onderweg stoppen we bij de brug van Spean Kompong Kdei, dit is een oude historische Khmer brug. De brug, gebouwd in de 12e eeuw, ligt op zo'n 60km zuidoostelijk van Siem Reap en staat in
directe verbinding met de oostpoort van Angkor Thom die toegang geeft tot het koninklijk paleis. Na 1000 jaar is de brug nog steeds in gebruik en is het een belangrijk onderdeel van de lokale
infrastructuur. Als we de brug zijn overgestoken, komt er net een bruidspaar aan die bij de brug een fotoreportage maakt. Het is een heel ritueel. De bruid draagt een traditionele sarongachtig
kostuum, is zwaar opgemaakt en de haren zijn mooi opgestoken. De regie van de poses is erg streng en er loopt een dame bij die continue de loshangde lok van de bruid probeert te fatsoeneren. De
muiltjes van de bruid zijn puur voor de foto, want ze loopt overal op haar blote voeten naar toe. En intussen staan de bruidsmeisjes verveeld hun tijd te doden. Als de foto's zijn gemaakt, moet er
worden omgekleed voor de volgende reeks statieportretten. Maar dat wachten wij niet af. Het groene landschap glijdt aan ons voorbij, zover het oog reikt zie je rijstvelden. Verder is er ook
veel armoede te zien. Ouderdomsvoorzieningen kennen ze hier niet, dus als je geen familie hebt die voor je kan zorgen heb je pech gehad. We stoppen nog in het plaatsje Skun. Deze plaats staat bekend
om zijn knapperig gefrituurde snacks of fingerfood: vogelspin, een soort kever, uitkomende eieren en kleine vogeltjes. Verder kun je er ook nog allerhande fruit kopen, lotuszaden en gestoomde of
gerookte rijst in bamboe. De auto is nog maar net tot stilstand gekomen of we worden al meteen belaagd door een meisje dat fruit wil verkopen. En als we niet kopen, dan kan zij niet naar
school.....als ze het zelf maar geloofd..... Bij de spinnen blijven we even stil staan en dan haalt onze gids een levende vogelspin uit de voorraadton. Die kin gerust over mijn hand lopen want de
tanden waren al verwijderd. Ik bedank, maar Marco gaat uiteraard de uitdaging aan. Maar wanneer de gids aanbiedt om ook een spin te proeven, passen we allebei. Hij neemt er wel een: it's crunchy,
have one.......yeah right:-):-) De reis verloopt verder voorspoedig en om 13.30 zijn we bij het hotel waar we een upgrade krijgen naar de Panoramaview suite. En een view it is....uitzicht over
de Mekong rivier... We gaan lunchen en lopen nog wat over de lokale markt. Het is superwarm, dat belooft wat voor morgen. Vandaag worden we om 08.30 uur opgehaald door de gids. Ik kan meteen
weer naar boven, want we gaan naar het koninklijk paleis en daar moet je we decent gekleed zijn, dus geen mouwloze blousejes. Er moet een mouwtje aan zitten. Vooruit dan maar. We stappen in
een cyclo en maken een kort rondje door de stad. Het is amper 09.00 uur en de temperatuur in de zon is al een aangename 38 graden. Voor een stad met 2 miljoen inwoners valt het verkeer wel mee, zeker
wanneer je Hanoi en Saigon gezien hebt. Maar hier kunnen ze er oo, wel wat van. Het koninklijk paleis is gebouwd in 1866. De huidige koning woont er nog steeds en de wapperende vlag geeft aan
dat hij thuis is. Het hoofdgebouw op het complex is de Kroningszaal gebouwd in 1917 in Khmerstijl. Een prachtige zaal met een troon van puur goud. Helaas mogen er binnen geen foto's worden
gemaakt. Opmerkelijk is, is dat de troon maar een keer door de koning gebruikt wordt en dat is tijdens de kroning. Dat is de enige keer dat hij daadwerkelijk op de troon zit. De 59 m hoge toren op
het dak van het gebouw is geinspireerd door de Bayon temple in Angkor Thom, het heeft ook vier gezichten. Daarna bezoeken we de Silver Pagoda. De naam is ontleent aan het feit dat de vloer van
deze pagoda bekleed is met meer dan 5000 tegels gemaakt van echt zilver. Een vloertje van iets meer dan 6 ton aan kilo's:-). De pagoda is ook wel bekend als de tempel van de Emerald Buddha. Niet
zozeer omdat het beeld van deze edelsteen is gemaakt, maar vanwege de groende kleur. Ook als men jade gebruikt, noemt men het nog emerald. Het boeddhabeeld in deze tempel stamt uit de 17e eeuw en ks
gemaakt van Baccarat kristal. Verder staat er ook een prachtig gouden boeddhabeeld dat zo'n 90 kg weegt en een paar diamanten van 25 karaat bevat. Lis Taylor zou er jaloers op zijn:-):-):-):-)
Vanwege de warmte is het programma wat aangepast en bezoeken we eerst Choeung Ek oftewel een van de meer dan 300 killing fields die er in Cambodja waren. Voorheen was dit een oude Chinese
begraafplaats, maar daar is eigenlijk niks meervan terug te zien. Het museum toont foto's van leiders van het Pol Potregime en ook tekeningen van de gruwelijkheden die hebben plaatsgevonden.
Kippenvel!!!! En dan lees je het alleen nog en zie een tekening gemaakt aan de hand van de verhalen van zeven personen die Tuol Sleng, kom ik zo op terug, hebben overleefd. Na een korte film over het
hoe en waarom van het regime van Pol Pot, lopen we naar de herdenkingsstupa en wellicht luguber aandoende verzameling van botten die ze in de massagraven hebben ontdekt. De stupa bevat een etage met
kleding, 9 etages met schedels en 7 etages met overige botten als heupondefdelen, kaakdelen etc. Op dit killing field zijn meer dan 20000 mensen (mannen, vrouwen, kinderen) gedood. Terwijl we
rondlopen en naar de gaten kijken van de massagraven die men heeft opgegraven, worden we door de gids gewezen op wat ogenschijnlijk steentjes zijn, maar het blijken tanden, botdelen en botsplinters
te zijn. We lopen dus rond op paden waar nog steeds menselijke delen liggen, dat is echt een bizarre gewaarwording. De regering doet er niks mee en laat het zo, er kan ook niks mee gedaan
worden want de fragmenten zijn zo klein en men kan ook niet meer achterhalen wie het is geweest. Al met al een plaats die je gezien moet hebben om te kunnen begrijpen. Dan is het lunchtijd. De
gids weet een goed adresje en dat bleek idd. een schot in de roos. Lekker Khmerstyle eten op een super leuk en knus terras. En dan gaat het programma verder. Volgende halte is net zo indrukwekkend
als de vorige, het genocide museum Tuol Sleng ook wel S21 genoemd. Deze voormalige school is door het Rode Khmer regime omgebouwd tot gevangenis waar men de gevangenen op gruwelijke wijze
martelden en vanuit hier werden iedere vier weken vrachtwagens vol met gevangenen naar Choeung Ek gereden. Er zijn vier gebouwen, een voor de verhoren en martelingen en in de overige gebouwen zijn de
klaslokalen omgebouwd tot gevangenisblokken waar men op provisorische wijze een aantal minuscule cellen in de voormalige lokalen heeft gemaakt van elk 0.8x200cm. De blokken met de cellen zijn ook nog
es voorzien van prikkeldraad zodat men niet kon ontsnappen of ook maar naar het dak kon lopen om zelfmoord te plegen. De orginele martelwerktuigen en enkelboeien (voor zowel mannen, vrouwen als
kinderen) zijn ook nog aanwezig. Andere details zal ik maar even achterwege laten. In ieder geval stille getuigen van de gruwelijkheden die hier hebben plaatsgevonden. In drie blokken zijn
tegenwoordig de foto's van de slachtoffers te zien en tekeningen van de misdaden die zijn begaan. Het regime hield een zeer goede documentatie bij van hetgeen zij heeft uitgespookt, vandaar dat men
ook precieze aantallen kan aangeven van het aantal mensen dat is gedood. Voor het regime aan de macht kwam telde Cambodja ca zeven mln inwoners, na de val amper vier mln. Vandaar dat de tegenwoordige
bevolking van Cambodja best jong is. Van de zeven personen die hebben overleefd, zijn er nog twee in leven en zij verkopen nu hun verhaal binnen de muren van dit complex. Ze moeten wel, de regering
doet niks voor hun en zoals al eerder gezegd, als je geen geld of familie hebt, heb je pech. De zeven personen hebben kunnen overleven omdat het gewone handwerkers bleken die het regime wel goed kon
gebruiken. Het zijn voornamelijk de intellectuelen die destijds zijn omgebracht. Na deze stop hebben we een wat luchtiger onderwerp op het programma staan namelijk het Nationaal Museum.
Een verzameling van (heiligen) beelden en voorwerpen uit heel Cambodja uit de vroegere eeuwen zo ook de originele beelden van de tempels die we in Angkor hebben gezien. We mogen alleen in de tuin
fotograferen. Het grappige was dat er ook net een monnik rond liep. En normaal is het dan zo dat wij een monnik vragen of wij een foto mogen maken, nou waren de rollen omgedraaid of hij svp met Marco
op de foto mocht en wie zijn wij dan om nee te zeggen :-):-). Hierna bezoeken we nog een dansschool waar kansarme kinderen de traditionele apsara dansen leren. Het is mooi om te zien wat voor
een plezier de kinderen hebben. Ze laten ons een paar dansen zien, kunnen ze mooi even oefenen. Bij het verlaten van de dansschool doen we een donatie voor het behoud van deze school. En dan
zit ons dagprogramma er op. We stoppen nog even bij het Raffles hotel, ja er is er ook een in Phnom Penh, om te kijken of wij er morgen evt. kunnen zwemmen. Dat kan tegenbetaling van $20 pp. Een
beetje veel voor slechts drie uurtjes.....dus daar zien we maar vanaf. Het grappige is dat er een grote kerstboom in de lobby staat van het hotel. Het is immers bijna Kerst.....maar met deze
temperaturen kijk je er toch wel vreemd tegen aan. Eenmaal terug in het hotel nemen we afscheid van onze tourguide, nadat ze ons van de laatste instructies heeft voorzien. Morgen worden we om 15.00
uur opgehaald en gaan we weer op weg naar huis.
Na het ontbijt is het spullen pakken en op pad. Eerste bestemming is het drijvende vissersdorp Chong Kneas op het Tonle Sap meer. Dit is het grootste zoetwatermeer van ZuidOost Azie. In het drijvende
dorp maken we een stop bij de viskwekerij (meerval) en krokodillenkwekerij. Er wordt ook hier best wel bij de toeristen gebedeld voor geld en ze zetten net als in Vietnam graag kindjes in. Als het
maar geld oplevert. Terug in Siem Reap krijgen we een rondleiding in werkplaats waar men gehandicapte mensen opleidt tot handwerker. Dat kan zijn beeldhouwen, houtsnijwerk, beschilderen van
zijde etc. De producten die men maakt worden in de winkel verkocht. In tegenstelling tot de fabriekjes annex winkels die wij tot nu toe hebben gezien worden wij hier niet meteen gestalkt door een
verkoopster, maar kunnen we op ons gemak rondkijken. Het scheelt natuurlijk dat deze werkplaats door de overheid gesteund wordt. Daardoor heb je een goede kwaliteit tegen een goede vaste prijs.
Vervolgens gaan we weer naar Angkor. Naar Phnom Bakheng om precies te zijn. We zouden hier gisteren de zonsondergang bekijken, maar men laat maar 300 personen toe op de top en gezien het feit
dat mensen hier soms al vanaf drie uur 's middags boven op de tempel zit te wachten is de kans dus klein dat je erbij bent. Maar nu is het rustig. De tempel is gebouwd op een lage heuvel die 67 m
boven de vlakte uitsteekt en is gebouwd ter ere van de hindoegod Shiva. Phnom Bakheng is een van de oudste tempelbergen van de regio. Het is een aardige klim naar boven. Gelukkig is het pad omgeven
door een bosrijk gebied waardoor we veel schaduw hebben. Om de top te bereiken moeten we even een hele stijle trap op. In de Alpen zou de hellingsgraad donkerzwart krijgen:-):-). Het uitzicht is
schitterend. We zien Siem Reap liggen, het vliegveld en ook Angkor Wat. Ook op deze top is een scene uit de film Tombraider opgenomen. Via het olifantenpad gaan we weer naar beneden begeleidt door
het eentonige gezang van de krekels. Met tijd en wijle is het gesjerp van deze beesten bijna oorverdovend en het klinkt als een fluitketel met kokend water, een lekker eentonige fluittoon. Na
de lunch, we hadden uitzicht op Angkor Wat, bezoeken we Angkor Thom - hetgeen Khmer is voor Grote Stad - gesticht in de 12de eeuw. Via de zuidpoort gaan we de stad binnen. En wat een
toegangspoort...... Alle vier de centrale toegamspoorten zijn versierd met vier boeddhahoofden die naar de vier windstreken kijken. Men gelooft dat ze de allesziende en alwetende bodhisvattva
Avalokitesvara voorstellen. De beroemdste ruine van deze stad is Bayon gelegen in het hart van Angkor Thom. Deze symbolische tempelberg telt drie verdiepingen en omvat 54 torens met daarop
meer dan 200 enorme, mysterieuze bezichten. Het is een prachtig gezicht. Ook deze tempel wordt flink gerestaureerd. De galerijen rondom de tempel zijn voorzien van basreliefs die de alledaagse
taferelen en veldslagen, vooral tegen de Cham, voorstellen. Via Phimeanakas, een tempel uit het begin van de 11e eeuw, lopen we naar Baphuon. Deze tempel van midden 11e eeuw is gelegen binnen
de paleismuren. Helaas is de tempel erg door de tijd getekend, maar hij is nog steeds indrukwekkend. Vervolgens lopen we door naar het olifantenterras en het terras van de leprakoning. Na het
bezoek aan Angkor Thom gaan we naar Preah Khan. Ook dit is een koninkljjke stad en is 700x800 meter groot en ook hier heeft de tijd zijn werk gedaan en zijn veel gebouwdelen ingestort. Her en der
groeit er een boom uit de muur. Toch zijn er nog best nog wel wat dingen goed bewaard gebleven als muuretsen en sommige beelden. Wederom worden we getrakteerd op een fluitconcert van de krekels. Wat
kunnen die beesten een herrie produceren:-):-) Als laatste gaan we nog een keer naar Angkor Wat om deze in het licht van de ondergaande zon te aanschouwen. Het is een plaatje om te zien en
zeker de moeite waard geweest. Een erg indrukwekkende dag is dan zo waar weer ten einde. 's Avonds gaan we een laatste keer met de tuk tuk naar Pub Street om daar een hapje te eten. Terug in
het hotel is zorgen dat de koffers weer klaarstaan. Morgen vertrekken we naar Phmom Penh, de laatste bestemming van onze vakantie.
Gisteren, 27 nov., hebben we het deel in Vietnam afgesloten. Om iets voor half negen zaten we in de auto op weg naar Ho Chi Minh airport. We zijn nog maar net onderweg wanneer onze chauffeur op de
rotonde richting Phan Thiet de afslag mist en zodoende tegen het verkeer inrijdt. Nou moet ik er wel bij vermelden dat de bewegwijzering een T-splitsing belooft en je krijgt een rotonde....maar goed
de chauffeur zorgt dat hij weer in de juiste rijrichting staat en zet zijn auto aan de kant. Hij moet even de politie laten weten dat hij per abuis op de rotonde verkeerd is gereden. Wij hadden de
agenten nog niet eens zien staan, dus we waren al verbaasd en nu toch ook benieuwd. Na een min. of vijf komt de chauffeur teruggerend en we kunnen verder. Op de vraag of hij een boete heeft gehad is
het antwoord: no, black money! En zo gaat dat hier in Vietnam, je spekt gewoon de prive-huishoudkas van de politieagent en dan hebben we het verder nergens meer over. De transfer duurt deze keer vier
uur en om 12.30 uur zijn we op het vliegveld. Check in is pas om 14.00 dus eerst maar even lunchen. Na de check in drinken we nog een heerlijk kopje koffie en dan is het zover: flying to
Cambodia...... We vertrekken keurig op tijd. Het vliegveld van Siem Reap is klein, maar erg leuk. Gelukkig is het niet meer al te warm...33 gr. om 17.30 dus dat beloofd wat de komende dagen :-):-)
Nadat we de spullen op de hotelkamer hebben neergezet, gaan we met de tuk tuk (het Cambodjaanse woord is anders, maar iedereen heeft het over tuk tuk) naar Pub Street waar we snel wat eten en weer
terug gaan naar het hotel. We leggen onze spullen klaar en liggen vroeg in bed. En dan loopt vandaag om 04.00 uur de wekker af. Je moet er wat voor over hebben als je wat wilt zien;-). Om 04.45
vertrekken we naar Angkor Wat. Het is nog goed donker buiten en toch is er al veel bedrijvigheid buiten. Helaas moeten wij bij de kassa van de toegangskaartjes terug naar het hotel. Ik had een
mouwloos polootje aan, maar dat mag niet. Wanneer je de tempels bezoekt is het de bedoeling dat je toch wel enigszins gekleed bent oftewel een polo met mouwtjes aan hebt. Uiteindelijk zijn we dan bij
de ingang van de wereldberoemde tempel, maar we zien niets anders dan een strakke heldere sterrenhemel. Maar zodra we bij de vijver komen die voor het bouwwerk ligt, zet de dagenraad in. Onze gids
brengt ons naar een punt van waar we alle vijf de torens van de tempel kunnen zien. Er staan en zitten al wat mensen, maar qua drukte valt het nog wel mee. 10 min. later is het een heel ander verhaal
en staan we helemaal omsingeld door andere vroege vogels die ook de zonsopgang willen zien. Langzaam maar zeker worden de countouren van de tempel zichtbaar. Om 06.20 is de zon nog niet volledig op,
maar de Angkor Wat is al in zijn volle glorie zichtbaar. Het was vroeg dag, maar zeker de moeite waard. Nu het nog vroeg is, gaan we meteen Angkor Wat zelf bekijken. Op deze manier zijn we de grote
drukte voor. De tempel is echt prachtig. Men is flink met restauratiewerkzaamheden bezig. Om iets over half acht gaat de (vrij stijle) trap open die toegang geeft tot de middelste en belangrijkste
toren, ook wel het centrale heiligdom genaamd. Het uitzicht over complex van Angkor Wat is heel mooi. Als we de toren bezichtigd hebben gaan we terug naar het hotel. Onderweg terug naar de auto komen
we echt een hele stroom bezoekers tegen en zijn we blij dat we er vroeg bij waren. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar een 35 graden en dat om half negen.... Na het ontbijt, dat er wel in
gaat, gaat het programma voor vandaag weer verder. Om 11.00 uur worden we opgehaald en gaan we naar Prasat Kravan. Deze tempel is van begin 10e eeuw en is gewijd aan Vishnu. Het is een kleine tempel
en ook hier is men aan het restaureren. Vervolgens rijden we naar Banteay Srei oftewel Vrouwencitadel. Deze wat afgelegen tempel stamt uit de tweede helft van de tiende eeuw en is uit roze zandsteen
opgetrokken. Ook heeft de tempel prachtig gedetailleerd beeldhouwwerk. Anders dan de meeste andere gebouwen in Angkor is dit geen koninklijke tempel, maar het is net zo imposant. Na dit bezoek is het
lunchtijd. Bij deze tempel is naast de souvenirkraampjes ook een restaurantje waar we een heerlijke Cambodian style lunch geserveerd krijgen. Volgende halte is een lokale familie die palmsuiker
maakt. De gids legt ons de hele procedure uit en ook leert hij ons hoe we het verschil tussen een manlijke en vrouwlijke palmboom kunnen zien. Verder legt hij ons een beetje het dagelijkse leven van
deze mensen uit en hoe ze wonen. Daarna rijden we door naar East Mebon. Deze tempel, uit 952, is gebouwd door dezelfde koning die ook Pre Rup heeft gebouwd. In zijn gloriedagen kon deze tempel alleen
per boot worden bereikt, maar tegenwoordig gaat dat gewoon via de weg. Pre Rup dateert uit 961 en heeft qua bouwstijl veel overeenkomsten met East Mebon. Deze tempel wordt geassocieerd met het feit
dat men hier crematieplechtigheden hield. Wat de eigenlijke functie van deze tempel is, is echter niet duidelijk. Mooi om te zien zijn ze igg. wel. Na Pre Rup gaan we naar Ta Prohm. Deze tempel is
bij de meesten bekend als de tempel uit de film Tombraider met Angelina Jolie. Deze tempel dateert uit de 13e eeuw en is eigenlijk in de staat gehouden zoals de ontdekkers van Angkor de tempels
destijds hebben aangetroffen. Het meest bijzondere is toch wel dat bij deze tempel bomen op de tempel groeien. Prachtig om te zien, maar voor het bouwwerk ansich is het natuurlijk catastrofaal. Her
en der is men met restauratie bezig, hetgeen echt een haast ondoenlijke opgave is. We gaan terug naar Pre Rup. Het is inmiddels 17.00 en wederom beklimmen we de stijle trappen naar het hoogste punt.
Na de zonsopkomst moeten we natuurlijk ook de zonsondergang meemaken. En met ons velen. De zonsondergang gaat vrij vlug en om 17.35 is hij helemaal onder. Geweldig! Dan zit het erop voor vandaag en
gaan we terug naar het hotel. Het lijkt wel of heel Angkor leegstroomt. Het was een lange maar indrukwekkende dag. Al die bouwwerken, wat er dan nog van over is. Met recht staat dit gebied op de
lijst van wereldwonderen. En gelukkig hadden we vandaag last van Nederlandse luchten, niet dat het regende, maar de dikke wollige wolkenvelden zorgden zo nu en dan voor verkoeling door even voor de
zon te gaan liggen:-):-):-) Na een heerlijk verfrissende douche gaan we wederom met de tuk tik naar Pub Street, waar we een lekker hapje eten. Morgen kunnen we igg. uitslapen tot 07.00 uur.
In de ochtend van 22 nov. storten wij ons om 8.00 uur in de ochtendspits van Saigon. Wij dachten dat Hanoi erg was, maar Saigon kan er ook wat van. De grote verbindingsweg die wij moeten hebben is
gedeeltelijk afgesloten wegens onderhoud of uitbreiding (wat precies is niet duidelijk), dus het is vet file en het aantal brommertjes dat aan weerszijde de stad in dan wel uitrijdt is zo
verschrikkelijk groot, valt Hanoi bij in het niet. We hebben een trip van 200 km voor de boeg en er is 4 - 5 uur reistijd voor uitgetrokken. Gezien de gemiddelde snelheid van amper 50 km per uur, kun
je je er qua tijd iets bij voorstellen. Zo nu en dan staan we ook stil, maar wanneer we eenmaal de drukte van de stad en de voorsteden achter ons hebben gelaten schiet het toch ook we op. Om 12.30
bereiken we dan onze bestemming. Bij het inchecken worden we verwelkomd met een welcome massage.. ..dat hebben we tot nu toe nog niet meegemaakt. Nadat we de spullen op de kamer hebben gelegd gaan we
bij het zwembad/beach bar restaurant lunchen. Gelukkig valt het mee qua temperatuur....35 slechts.....Na de lunch strijken we nog even neer op een van de ligbedden, dit gaat het dus worden de komende
dagen......drama;-);-) 's Avonds gaan we in het dorp wat eten. Het valt ons op dat het hier er Russisch georienteerd is. En er lopen hier ook heeeel veeel Russen. Bij ons in het hotel valt het wel
mee, maar op straat is het een heel ander verhaal. Er zijn veel restaurantjes en prullariawinkels. Maar goed dat geeft je wat te kijken. Bij de restaurantjes moet je je verstand toch even op nul
zetten,want overal zijn glazen bakken gevuld met water met daarin vissen, schildpadjes, kikkers,, haaitjes en palingen. We komen zelfs een kooitje met een slang tegen, allemaal voor de
consumptie....kun je zelf je vis of kikker naar keuze aanwijzen en die wordt dan voor je bereid. Nu zijn wij niet bepaald vegetarisch, maar dit komt wel erg dichtbij allemaal. Geef ons maar gewoon
een stukje vis of vlees dat de kok al voor bewerkt heeft. Woensdag 23 nov. en donderdag 24 nov. zijn enigszins hetzelfde verlopen. Wij hebben het voornemen om uit te slapen, maar zo rond 7.30-8.00
uur is het dan toch wel klaar en gaan we ontbijten. Heerlijk buiten op het terras. En vervolgens liggen we zo rond 9.00 uur op het bedje aan het zwembad. Over de temperatuur hebben we geen
klagen...in de ochtend is heg al lekker warm: 29 gr. om 8.30 uur en het loopt snel op tot een graad of 35 - 37. Zo nu en dan glijdt er gelukkig een wolkje voor de zon:-):-) 's Middags genieten we van
een heerlijke lunch bij het strand/zwembad. En drinken naderhand een heerlijke fruitmocktail......ja het is erg vervelend hier..... Het internet dan wel de wifi is niet zo geweldig hier in het hotel.
Daar hadden we melding van gemaakt. Nou dan installeren we toch even een router in de kamer et voila....we hebben super internet... Ja we liggen hier heerlijk ultiem lui te wezen. Morgen hebben een
klein verzetje....een massage in de spa van het hotel. Errug vervelend allemaal. In ieder geval kunnen we hier super onze accu opladen voor de laatste etappe van onze vakantie: Cambodja. Maar dat is
pas zondag, dus tot die tijd...........relax to the max:-):-):-)
Het belooft een mooie dag te worden, wanneer we ons in de ochtendspits van Saigon storten. Gisteren is er een nieuwe tunnel, de grootste in Zuid-Oost Azie, in gebruik genomen die onder
Saigonrivier door gaat om beide oevers met elkaar te verbinden. Het is nog zo vers dat het verkeer er nog niet helemaal raad mee weet, maar we weten ons er doorheen te wurmen. Voor we naar de
Mekongdelta vertrekken, hebben we eerst nog twee stops in de stad, in Cholon oftewel Chinatown. Deze stops stonden eigenlijk op dag van aankomst gepland, maar de gids vond het beter om eea. vandaag
te bezoeken omdat ze nu meer op de route liggen. Als eerste bezoeken we de Thien Hau Pagode ofwel Chu Ba cq de vrouwenpagode die gewijd is aan Thien Hau de godin van de zee. Deze pagode werde begin
19e eeuw door de Kantonese gemeenschap gebouwd en is een van de populairste en rijkstversierde pagodes van de stad. Aan de muren hangen roze briefjes waarop gelovigen hun gebeden hebben
geschreven. Men gelooft dat wanneer de wind de briefjes laat bewegen, de gebeden Thien Hau bereiken. Verder zijn het dak en de muren rondom rijkelijk versierd met ingewikkeld gesneden beelden en
aardewerken friezen. Erg mooi en zeker een bezoekje waard. Daarna gaan we door naar de markt - de Binh Taymarkt - waar we onze ogen wederom uitkijken en ons verbazen over de grote hoeveelheden
spullen (om nog niet meteen van rotzooi te spreken;-);-) )die men er verkoopt. Deze markthal is minder toeristisch dan de Ben Thanhmarkt omdat deze markt vooral een groothandelsmarkt is. Het
marktgebouw is gebouwd in 1826 en bestaat uit vier vleugels die rondom een binnenplaats met een fontein zijn gebouwd. Ook deze markt is erg kleurrijk en je kunt er van alles krijgen van handelswaar
(kruiden, gedroogde haaienvinnen, gedroogde zeepaardjes, rijst in div. soorten, fruit,stoffen, kleding, schoenen etc) tot diensten (kleermakers, monteurs, etc). Gelukkig valt het qua temperatuur mee:
34 graden slechts en dat om 09.30 uur...... Dan zetten we koers richting Mekongdelta naar het stadje My Tho dat aan de noorderlijke zijarm van de Mekong ligt. Een trip van een uur anderhalf
over voornamelijk een snelweg die redelijk nieuw is en dus een stuk prettiger en rustiger rijdt. Om 11.30 stappen we op de boot die ons naar de eerste stop brengt. We zijn expres wat later zodat wij
de grote groepen toeristen kwijt zijn en wij dus meer op ons gemak en beter de dingen kunnen bekijken. Ik moet zeggen daar letten de laatste twee gidsen toch wel erg goed op. Het is een
tochtje van ca. 20 min. en het is genieten van de heerlijk verkoelende vaarwind want de zon levert goed werk. Onderweg zien we veel viskwekerijen waar men oa. tilapia kweekt. Verder zijn er in het
gebied boerderijen waar krokodillen en king cobra's worden gekweekt voor de consumptie. Als eerste bezoeken we een klein bedrijfje dat karamelsnoepjes gemaakt van kokos maakt en verkoopt. Het
inpakken is uiteraard handwerk en het is verbazingwekkend hoe snel de dames de kleine snoepjes op maat snijden en ze vervolgens in een papiertje wikkelen. En natuurlijk kun je hier echte krokodillen
en slangenlederen (python) tasjes en schoenen kopen. Is de douane op Schiphol erg blij mee. We vervolgen de route die door een prachtig groene omgeving voert langs diverse fruitbomen als
jack fruit, pomelo, mango en mangosteen. Aan het einde van het pad stappen we op een paard met wagen en rijden door het oude dorp naar de volgende stop, een fruitproeverij. Onderweg naar het
fruithuisje zien we een aapje eenzaam in een kooi zitten, we staan er maar niet te lang bij stil want de mensen denken hier toch even wat anders over dat soort dingen. En het mag dan wel verboden
zijn, maar in een land waar de regels aan de laars worden gelapt en waar corruptie hoogtij viert kun je natuurlijk niet verwachten dat men hier aandacht aan besteed cq er iets aan doet. En de meeste
mensen leven echt in armoede dus de prioriteiten liggen ook even wat anders. Vlak bij het fruithuisje is een uitvaart aan de gang. De gids neemt ons mee voor een kijkje en legt ons de
procedure van de uitvaart uit. Toch wel bijzonder om te zien. Dan is het tijd voor de fruithap. We krijgen eerst een heerlijk kopje thee met honing en kumquatjus. De bijen vinden die zoetigheid ook
wel lekker dus het is best bedrijvig met het aan en afvliegen. Maar het is net wat de gids zegt ze hebben alleen interesse in de honing. Vervolgens krijgen we vijf bordjes fruit - altijd vijf vanwege
de vijf elementen conform de Chinese filosofie! De jackfruit hadden wij nog nooit gehad en smaakt erg goed zo ook de pomelo en de ananas, die wij in zout moeten deppen. Dit vanwege de zuren die de
vrucht bevat. Een rare maar smaakvolle combinatie. De papaya vinden we niet zo en de lychee-achtige vrucht was ook wel lekker maar niet super bijzonder. We krijgen nog muzikale begeleiding met een
paar oude typische Mekongliedjes en stappen dan weer op een bootje dat ons door een idyllisch kanaaltje naar de boot terug brengt. Inmiddels is het lunchtijd en brengt de boot ons naar ons
lunchadres. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar een prettige 40 graden. Gelukkig hebben we een verkoelend briesje aan boord:-):-). Het restaurantje ligt verscholen aan de oever van de Mekong
en we zijn de enige gasten. De rest is al weg:-):-). We zitten heerlijk aan de waterkant met uitzicht over de Mekong te lunchen. De lunch bestaat uit een gefrituurde vis die aan tafel wordt
gefileerd en vervolgens maakt de ober van rijstvellen een soort loempiaatje met verse kruiden, rijstnoedels en stukjes vis. Heerlijk. Verder worden er een paar garnalen en Vietnamese loempiaatjes
(smaken weer heel anders dan we al gehad hadden) op tafel gezet. Toen eea. op was en wij dachten klaar te zijn kwam er nog een kom soep en een bordje nasi goreng op tafel. Ook deze nasi goreng was
weer totaal anders van smaak dan de andere gorengs die we al gehad hebben. En als desssert een minibanaantje. Mama san had weer super haar best gedaan:-):-):-):-) Na de lunch varen we op ons
gemak terug naar de kade waar we op de boot zijn gestapt en rijden terug naar Saigon waar we om 16.30 uur weer bij het hotel zijn. Inmiddels is het gaan regenen. Hebben we in Vietnam nog niet
gehad... We nemen afscheid van Mr. Trang onze gids. De chauffeur brengt ons morgen naar Phan Tiet, waar we een paar dagen van het strand gaan genieten. Inmiddels zitten we over de helft van onze
vakantie, gaat echt super snel..... Vanavond maken we nog een keer van de gelegenheid gebruik om bij Bobby Chinn te gaan eten. Het zal immers wel weer een hele tijd gaan duren voor we weer een
kans krijgen van zijn kookkunsten te genieten. De koffers zijn zo goed als ingepakt, zijn eigenlijk helemaal niet echt uitgepakt geweest deze vakantie. Je moet maar rond willen reizen:-):-):-)
Tja en de komende dagen zal er weinig spannends te vertellen zijn. Iedere dag een gedetailleerd verslag vanaf het strandbed zal ook weinig varierende entertainment zijn. Radiostilte zal het niet
worden, maar wel even minder spectaculair en uitgebreid. In ieder geval tot in Cambodja......
Allebei hebben we redelijk geslapen wanneer om 06.00 uur de wekker gaat, maar super moe zijn we ook niet. Het is best druk in de stad wanneer we ons om 07.30 in het verkeer storten. Het is zondag dus
zitten er complete families op de scooter om op familiebezoek te gaan. Verder is het ook nog es de dag om te trouwen, denk dat we wel 20 bruiloften zijn tegen gekomen onderweg naar de Cu Chi tunnels.
De tunnels liggen zo'n 40 km ten noordwesten van de stad, ca een uur anderhalf rijden. We bezoeken de tunnels van Ben Dinh die in de oorlog door de VietCong zijn gebruikt. De rondleiding begint met
een audiovisuele toelichting. De tunnels bevatten 250 km en liggen tussen vier hoofdwegen in waaronder de directe snelweg naar Cambodja. Saillant en vooral genant detail, de Amerikanen konden de
tunnels niet of nauwlijks vinden tijdens de oorlog, uiteindelijk bleek de 25e Infanterie Divisie van de Amerikanen boven op dit tunnelstelsel gestationeerd te zijn. Na de introductievideo gaan we 'de
jungle' in. Eerst laat men ons een geheime tunnelingang zien. Een medewerker van de site laat zien hoe men destijds de tunnels in ging. En natuurlijk mogen wij dit ook ervaren. Marco is de meest
avontuurlijke van ons twee dus die wil dit wel ervaren en gaat ook de claustrofobische ingang in. Armpjes omhoog naar beneden anders red je het echt niet. Ik sta echt met verbazing te kijken dat men
er gezien de afmeting uberhaupt in kan, en dit is een originele ingang dus niks aangepast voor de toeristen! We vervolgen ons pad en passeren een krater die is over gebleven na een inslag van een B52
bommenwerper. Echt groot.....bij de boobytraps wordt per val uitgelegd wat deze deed. Ik krijg het er gewoon koud van ondanks de benauwde 35 graden die de temperatuurmeter aangeeft. Op sommige punten
zie je de originele openingen van de geheime in en uitgangen. Het wordt afgeraden om even een kijkje te gaan nemen. Los van het feit dat er geen verlichting meer aanwezig is, en het dus
aardedonker is, is dit ook de habitat van heel veel cobra's en die zijn niet bepaalde gastvrij. Maar even verderop krijgen we de kans om te ervaren hoe het enigszins moet zijn geweest. We gaan een
tunnel in. Deze tunnel is groter gemaakt voor de toeristen, maar voor de claustrofoben onder ons is het nog steeds geen aanrader. Het is benauwd en na 20 meter gebukt door de tunnels lopen kunnen we
eruit, maar wij gaan stoer door, gaan zelfs een verdieping lager (de echte tunnels bestonden namelijk ook uit diverse etages en sommige verdiepingen lagen zelfs op een diepte van 10 m). Na 40m ben ik
er wel klaar mee, Marco gaat door en maakt de 60m onder de grond volledig af. Eenmaal buiten gutst het water van ons lijf, zo warm is het. We hadden het al gehoord, er is een schietbaan aanwezig waar
je de kans krijgt met wapens te schieten die tijdens dd Vietnamoorlog zijn gebruikt. Marco heeft nog nooit met een AK47 geschoten en wil dit wel es doen, ik heb dit ook nog nooit gedaan, dus ja
ach....nu ik toch de kans heb.... Gelukkig krijgen we gehoorbescherming, maar het galmt toch nog wel behoorlijk. En stiekem vind ik het ook wel eng. We hebben 10 kogels en na 2 keer geschoten te
hebben vind ik het wel OK. Aan het einde van de rondleiding krijgen we een thee gemaakt van kruiden uit het bos. Die laten wij ons goed smaken. En we krijgen gekookte tapioca wortel met een
dippertje van suiker en pinda's, het dagelijkse eten destijds. We praten nog wat na met onze gids, die ook wel het een en ander heeft meegemaakt in de oorlog samen met zijn familieleden. Al met al is
het erg indrukwekkend en wellicht ook bewonderenswaardig hoe men zo jaren aan een stuk heeft kunnen leven. Dan gaan we door naar de Heilige Stoel van Cao Dai. Een autorit van nog es een
uur/anderhalf. De tempel, de belangrijkste bezienswaardigheid van het complex, is gebouwd tussen 1933 - 1955. Het is een erg imposant gebouw. Er is een belangrijke ceremonie aan de gang wanneer wij
komen en het is stikdruk met overige toeristische bezoekers. We lopen dus eerst wat rond aan de buitenkant. Er komt een heel groep apen, denk makaken, aangelopen die op weg zijn naar het naast
gelegen bos. Erg leuk en moet natuurlijk even op de gevoelige plaat worddn vastgelegd:-):-). Zodra de grootste groep toeristen weer naar buitenstroomt, gaan wij naar binnen. De tempel is prachtig en
ook de ceremonie is erg indrukwekkend. Het gezang en geroffel op de trommel heeft een bijna trance-achtig effect. Je blijft foto's maken. Na dit bezoek gaan we lunchen. Het is een vastgestelde lunch
in het dorp en smaakt voortreffelijk. Beter dan de lunch van gisteren. En dan is het klaar voor vandaag. Rond 13.30 vertrekken we richting Saigon en zijn we rond 1600 weer bij ons hotel. Het is ca
100 km rijden, maar gezien de condities van de wegen en het verkeer is het wel verklaarbaar waarom de rit zo lang duurt. Eenmaal in het hotel gaan we naar de lobbybar voor een cappucino en een
thee. Terwijl ik aan het verslag begin, gaat Marco even een pinautomaat plunderen. Hij is erg onder de indruk wanneer hij terugkomt.....nog geen minuut geleden is hij vlak bij het hotel getuige van
een straatroof waarbij de fotocamera van de schouder van een toerist wordt afgetrokken door twee jongens op een scooter...... 's Avonds gaan we bij een restaurantje vlak bij het hotel eten. We
waren er gistermiddag al langs gekomen. Het is een oud pand, koloniaals en ziet er leuk uit. Het eten blijkt super te zijn. We pakken og een afzakkertje in de lobbybar en gaan dan terug naar de
kamer. Morgen uitslapen....toch wel tot 07.00 uur.
Hoi An zit er alweer op. Onze vlucht naar Ho Chi Minh - de Zuid-Vietnamezen geven de voorkeur aan Saigon - vertrekt om 08.00 uur dus we worden op tijd opgehaald. Daar wij om zes uur 's morgens nog
niet kunnen ontbijten, heeft het hotel een ontbijttasje voor ons klaargezet. Nou ben ik niet zo van de ontbijttasjes, maar deze was heel goed: croissantje ham/kaas, gekookt eitje, fruit, bekertje
yoghurt....kortom een lekker ontbijtje. Danang Int. Airport, destijds aangelegd door de Amerikanen, is ca. 30 min. rijden en ook al is het ochtendspits, we arriveren keurig op tijd. Het mag dan wel
een internationale luchthaven zijn, het vliegveld heeft weinig allure en zou zo voor een middelmatig lokaal vliegveld door kunnen gaan. De vlucht vertrekt op tijd en in Saigon hoeven we gelukkig
niet zo lang op inze koffers te wachten. We beginnen meteen met ons dagprogramma. En het blijkt een zeer indrukwekkend begin van de dag. Eerste stop is het War Remnants Museum. Dit museum is
gehuisvest in het vroegere gebouw van de US Information Service. Hier wordt aan de hand van foto's, films en andere zaken een gedetailleerd beeld gegeven van de gruwelen die werden gepleegd door de
Amerikanen, Chinezen en Fransen. Het wordt vanuit Vietnamees perspectief verteld en ook al is het buiten 33 graden we lopen met kippenvel rond en dat komt echt niet van de airco. Tijdens de
Vietnamoorlog hebben de Amerikanen 75 miljoen liter vergif boven Vietnam uitgestrooid en de gevolgen daarvan zijn tot op de dag van vandaag zichtbaar. Nog steeds worden ernstig tot zwaar gehandicapte
kinderen geboren als gevolg van de gifregens. Er zijn gehandicapte mensen in het museum aanwezig die door Agent Orange, alle soorten vergif hadden de naam Agent met een kleur. Agent Orange is het
ergste en meest giftige gebleken. Erg heftig en indrukwekkend, maar je moet het gezien hebben. Na het museum stoppen wij bij de poorten van het Herenigingspaleis. Dit is een belangrijk symbool
van de politieke geschiedenis van Vietnam. Nadat het Zuiden zich aan het Noorden had overgegeven, werden de paleispoorten omver gehaald door de Noord-Vietnamese soldaten. De foto daarvan is
wereldberoemd, maar heb hem nu niet zo bij de hand:-). Na het paleis stoppen we nog even bij de plek waar voorheen de Ambassade van de USA stond waarvan de beroemds foto is gemaakt van de
helicopter op het dak met de honderden mensen op de trap die Saigon wilden ontvluchten na de capitulatie van het Zuiden. Helaas bestaat het betreffende gebouw niet meer. Volgende halte is de Notre
Dame kathedraal. Dit is de grootste kerk ooit gebouwd in het Franse rijk. De bouw werd in 1880 voltooid en was met zijn 40 m hoge torens destijds het hoogste gebouw in de stad. De kerk is gesloten
wanneer wij er aankomen, dus we kunnen alleen even aan de buitenkant kijken. Maar de volgende attractie is dichtbij. We hoeven alleen maar even de straat over te steken om naar het Hoofdpostkantoor
te gaan. Dit postkantoor is een van de mooiste gebouwen van de stad en dateert uit 1891. Het mooiste is nog wel, dat dit postkantoor nog stteds ingebruik is. Dus tussen de dagelijkse stroom toeristen
komen de Vietnamezen hier gewoon hun ding doen als postzegels kopen, post versturen etc. Het interieur, dat je doet denken aan een treinstation, is gewelfd en wordt ondersteund door groen geschilderd
smeedwerk. En verder is het portret van Ho Chi Minh overduidelijk aanwezig. Inmiddels is het toch wel erg tijd geworden voor de lunch. Ook weer een avontuur op zich. De gids weet een heel goed
restaurant, nou dat moeten we dan maar meemaken. Er komen eigenlijk alleen maar locale mensen eten en het is er een drukte van belang. De gids leidt eigenlijk een beetje zo de hele bestelling. Op
visgerechten krijgen we korting, en vis smaakt goed dus wij gaan voor de gegrilde hele vis. We weten niet welke vis, maar volgens de gids was hij erg goed. Ze begrijpen het goed: twee gegrilde
vissen, een voor ieder van ons. We bestellen ook nog noodles met als bedoeling dit bij de vis te eten, maar dat lukt niet helemaal. Omdat Vietnamezen dit als een gerecht zien, wordt het apart
geserveerd. De vis duurt wat langer want ja hij moet toch gegrild worden. Wanneer de vis komt, is er toch even wat paniek. De eigenaar, die eerder al goededag was komen zeggen, komt zijn excuses
aanbieden. De serveerster had maar een vis aan de keuken doorgegeven, dus ja die tweede vis liet dus nog op zich wachten en wellicht dat we al met de eerste vis konden beginnen. Het bleek makreel te
zijn en smaakte goed. Uiteindelijk kwam dan toch ook nog de andere vis. 1.5 uur voor een bordje noodles en twee gegrilde visjes......even lunchen. Toen bleek ook nog es de rekening niet te kloppen.
Die 20% korting was niet op onze vis van toepassing, maar helaas ze heeft gezegd korting op sea food...dus regel het maar. Uiteindelijk kwam de eigenaar erbij en heeft alles netjes in orde gemaakt.
Onze gids vond het allemaal erg vervelend en heeft zich wel tig keer bij ons verontschuldigd. Blijkbaar brengt hij al jaren gasten naar dit restaurant en was dit de eerste keer dat het zo mis
was gegaan. Maar we vertelde hem ook dat het niet persoonlijk naar hem was en dat hij er niks aan kon doen dat het restaurant zijn werk niet goed deed. Na de lunch hadden we niks meer op het
programma, dus we gaan naar het hotel. In vergelijking met Hanoi, is Saigon (met zijn 10.000.000 inwoners) toch wel een ander kaliber stad. Meer rijkdom en zakelijker. De wel bekende merken liggen
hier gelijk naast elkaar: Chanel, Versace, Armani, Burberry, Marc Jacobs, Christian Louboutin....noem maar op. De gemiddelde Vietnamees verdient ca. USD 200 per maand, maar er zijn dus ook echt hele
rijke Vietnamezen. Maar als je denkt een voordeel te halen, dan kom je van een koude kermis thuis. De prijzen in de winkels zijn net zo als bij ons en voor sommige shirts betaal je hier zelfs meer.
Het hotel geeft ons vanwege ons jubileum een gratis upgrade en we krijgen een kamer op Clublevel (join the club:-):-):-):-) ) op de 21e etage, hoger gaat ook niet, met een prachtig uitzicht over de
Saigonrivier. Het middenstuk van de etage is open en je kijkt uiteindelijk 15 verdiepingen naar beneden als je over de balustrade recht naar beneden kijkt, best wel een creepy gevoel..... Nadat we de
koffers op de kamer hebben gezet, lopen we nog even de stad in. Even kijken waar het restaurant van Bobby Chinn is en we willen even naar het Rex hotel. We waren al door onze gids gewaarschuwd en
onderweg worden we ook nog es gewaarschuwd om onze camera's goed om te hangen want ze kunnen anders door straatrovertjes op scooters zomaar van de schouder afgetrokken worden. Uiteraard nemen we de
waarschuwing ter harte. Het restaurant lopen we in eerste instantie voorbij, maar hebben het zo gevonden. Daarna gaan we nog even de kathedraal binnen die nu wel open is. Het is een vrij eenvoudige
kerk en je mag maar een klein stuk betreden. Uiteindelijk mis je er niet veel aan als je hem niet kunt bezichtigen. Volgende halte is het dakterras van het Rex Hotel. In de oorlog was dit een
belangrijk punt. De Amerikaanse officieren gaven hier hun dagelijkse persconferenties en ook de buitenlandse journalisten verbleven voornamelijk in dit hotel. Na de ijskoffie lopen we op ons gemak
terug naar het hotel. Met de taxi gaan we naar het restaurant. Het is echt nog indd opstartfase en de kaart is nog niet volledig, maar dat had men al duidelijk aangegeven. Ook qua ambiance is het
totaal anders dan het restaurant in Hanoi. Bobby is er ook en hij komt een paar keer een praatje maken. Het eten is voortreffelijk en we besluiten spontaan om maandag nog een keer terug te komen. Als
afsluiter vraag ik naar zijn kookboek en dat pakt hij meteen even voor mij. Blijkt dat een andere chef die wij ook van Foodnetwork channel kennen het voorwoord heeft geschreven. Uiteraard signeert
Bobby het kookboek voor mij met een persoonlijke boodschap. Helemaal geweldig toch. Dan gaan we terug naar het hotel. Morgen begint het feest om 07.30.
