Voor we Hue gaan verlaten moet er eerst een pinautomaat geplunderd worden. Gisteravond lukte dat niet, onze pas zou geblokkeerd zijn. Een check bij de bank leerde ons dat er niks geks met de pas
aan de hand was en het gewoon moest doen. Dus nog maar een keer proberen. Helaas, ook vandaag ging het hem niet worden. Nou is het hier niet belachelijk duur, maar zonder centjes wordt het toch
lastig. De gids belooft ons om in Danang te stoppen om te pinnen. De route naar Hoi An voert door een weelderig groen landschap. Maakt trouwens niet uit waar je bent of rijdt, de Vietnamezen rijden
echt als kamikazepiloten. Eerlijkis eerlijk, onze chauffeurs en zeker hij die we nou hebben rijden erg voorzichtig en houden zich keurig aan de snelheid. Even slaat de schrik toe wanneer een hond
met ik denk zelfmoordneigingen;-) in de spits de weg oversteekt. Het levert een groot toeterfestijn op en gelukkig kan de ons tegemoetkomende vrachtwagen op tijd stoppen. Mr. Nam legt ons uit dat
iedereen probeert om overstekende dieren te ontwijken want wanneer je een dier dood rijdt betekent dat tegenspoed. We rijden via de Wolkenpas naar Hoi An. Deze pas is door de Fransen aangelegd en
20 km lang. Op het hoogste punt van de pas maken we een pitstop. Hier staan een paar oude Amerikaanse bunkers uit de Vietnamoorlog. Helaas hebben we niet zo' n geweldig zicht, het is erg hei-ig, en
kunnen we Danang niet zien liggen. Voor heen waren hier dicht begroeide jungles, maar die zijn inmiddels verdwenen. Wat je allemaal al niet kunt doen met een beetje napalm...... In Danang gaan we
eerst op zoek naar een bank. We vragen de gids om naar een HSBC bank te zoeken, want in Hanoi hebben wij daar ook zonder problemen gepind. Er blijkt er in heel Danang een te zijn en waarempel
binnen 30 sec. voelen we ons weer multimiljonair met al die miljoenen aan Vietnamese Dongs, waren het maar Euro's :-):-):-):-). In Danang bezoeken we het museum voor Chamkunst. Het Chamrijk heft
zo'n 1600 jaar in Vietnam bestaan, tot 1832. Van dit oude rijk is nog veel kunst bewaard gebleven. De Chamkunst komt voort uit de Indiase religieuze traditie. Na dit bezoek stoppen we even bij de
kust van Danang. In de Vietnamoorlog zijn hier door de Amerikanen recreatieoorden gesticht voor de soldaten die even het front mochten verlaten. Hier is nu niks meer van over, maar je krijgt
enigszins een beeld. In Danang zijn ze flink met projectontwikkeling bezig. Er worden veel luxueuze hotels gebouwd en er staan al een aantal en er worden golfbanen aangelegd. Golf is nieuw in
Vietnam en er zijn bijna geen Vietnamezen die kunnen golfen. De banen worden dus alleen door golf spelende toeristen gebruikt. Rond 13.00 komen we dan in Hoi An aan. Aangezien het lunchtijd is,
worden we eerst naar een restaurantje gebracht. Ook al spreekt men Engels, toch blijkt de kennis van de taal beperkt. Zodra er een vraag komt die afwijkt van het standaard, is men van leg. Het
duurt dan ook even voor wij de serveerster duidelijk kunnen maken dat wij willen weten of er bij het uitgekozen gerecht wel of geen rijst wordt geserveerd en dus separaat moeten bestellen.
Uiteindelijk komt het allemaal goed en genieten wij van een heerlijke lunch. Na de lunch bezoeken we een handwerkfabriek gespecialiseerd in het maken van lampionnen. Je kunt van A tot Z zien hoe
een lampion wordt gemaakt. Het is een soort lopende band, maar dan zonder band. En de snelheid waarmee men de lampionnen met stoflappen beplakt...en na deze rondleiding mogen we zelf aan de slag en
een lampionnetje in elkaar zetten. Dat valt nog niet mee, maar het lukt....gelukkig hebben we op de kleuterschool goed opgelet met knippen en plakken ;-);-). Na de lampionnen gaan we naar een
handwerkfabriek gespecialiseerd in zijdeverwerking. Allereerst wordt de procedure uitgelegd van hoe men de zijde verkrijgt: van het uitbroeden van de rupseitjes, het opkweken van de rups tot het
spinnen van de draad vanuit de kokon. Uiteraard worden wij vervolgens rondgeleid in het atelier en kun je van alles kopen. Er zitten hele rijen dames zijde te borduren. Stuk voor stuk hebben ze een
foto voor hun neus die tot in detail met de hand op het zijde wordt geborduurd. Prachtig om te zien en ook hele mooie resultaten. Verder kun je hier kleding op maat laten maken een pak van
wol/kasjmier kost USD 170 en de kwaliteit is goed. Vanmiddag bestellen, morgen in je hotel afgeleverd. Maar we zijn er wel even klaar mee met dit soort winkeltjes en het constante gestalk om ook
maar iets proberen te verkopen. Voor we naar het hotel gaan, neemt Mr Nam ons nog mee het dorp in. Dit stond niet op de programma en hadden we eigenlijk bedacht om morgen te doen wanneer wij een
dag vrij ter besteding hebben. In eerste instantie lijkt hij wat gepikeerd wanneer wij aangeven naar het hotel te willen, maar hij snapt het uiteindelijk wel en brengt ons naar het hotel. Onderweg
wijst hij ons nog een paar goede restaurantjes aan waar we vanavond evt. kunnen gaan eten. Eenmaal op de hotelkamer, het is echt drama hier.......echt niet:-):-):-):-), trekken we onze badkleding
aan en ploffen even lekker bij het zwembad neer. Even rust en lekker niks. Heerlijk. Voor het avondeten besluiten naar Brother's Cafe te gaan. Ook een tip van Mr. Nam en lekker dichtbij het hotel.
We worden naar een gezellig terras aan Parfumrivier geleid. Het ziet er allemaal erg gezellig uit met al die lantaarns. Het eten op de kaart ziet er goed uit en we kiezen eigelijk allebei
hetzelfde. Dit blijkt achteraf toch hogere wiskunde te zijn. Wanneer het eten komt, blijkt de portie erg klein. We vragen of dit wel voor tweepersonen is en dat is tocn echt het geval. Eventueel
kunnen we bijbestellen, maar ja als dit al voor twee personen is, hoe klein is dan de eenpersoonsportie....Desondanks laten we het ons goed smaken. En wat blijkt wanneer we afrekenen......we hebben
maar een portie ontvangen. Men bij het opnemen van de bestelling niet gesnapt dat ze twee keer hetzelfde visgerecht moesten brengen. Dit is nu de tweede keer dat ons dit overkomt. De volgende keer
moeten we toch maar ieder wat anders bestellen of ieder voor zich. We nemen nog een ijskoffie op het terras van de hotelbar en gaan terug naar de kamer. Heerlijk....morgen uitslapen.
En dat dachten wij dan....7 uur klaar wakker, dan ook maar aankleden en het stadje verkennen.
Het is heel goed op eigen gelegenheid te verkennen. De oude wijk is ook nog es autovrij, alleen die stomme scootertjes blijf je overal tegen komen. We bezoeken de high lights van het dorpje: de
Japanse overdekte brug, het Gemeenschapshuis Kanton en het huis van Tan Ky. Verder uiteraard nog een paar andere oude historische en nog steeds bewoonde huizen. Als laatste lopen we toch maar een
keer over de markt. Een vrouwtje wil dat ik een foto van haar maak. Ik twijfel, maar doe het toch. Helaas, er in getrapt....$1 moet ik betalen. Ik delete meteen voor haar zichtbaar de foto en zeg
no dollar for you ..vond ze niet leuk. Tja kleine geitjes, om gaan met kleine teleurstellingen....het is slechts 33 graden en het moet nog middag worden. Wij ploffen aan het zwembad. Vanavond is
het koffers klaar zetten en morgen vroeg uit de veren. Om 800 uur vertrekken we naar Ho Chi Minh City oftewel Saigon.......
Om 08.30 worden we door onze gids opgehaald voor het dagprogramma. In eerste instantie kwam Mr Nam een beetje stug cq streng over maar het tegendeel blijkt waar. Het is echt een hele goede gids die
heel veel kennis van zaken heeft. Vannacht heeft het blijkbaar flink geregend, maar daar heb ik in ieder geval niks van meegekregen. Gelukkig is het droog als wij op pad gaan. Temperatuur is goed,
eigenlijk is het weer een feest van herkenning: lekker warm en benauwd, Singapore all over again:-). In de lift naar beneden valt meteen het kleed met Good Morning op, zouden ze voor elk dagdeel een
ander tapijt hebben dan....we zullen zien. We beginnen met een tochtje over de Parfumrivier met een drakenboot. De vaar wind voelt lekker verkoelend aan. De Parfumrivier dankt zijn naam aan het feit
dat vroeger de vrouwen hier het gras dat langs de rivier groeide afsneden, liet drogen en er een soort shampoo van maakte die heerlijk bleek te ruiken. Inmiddels is het gras verdwenen, maar de naam
is gebleven. We gaan aan wal bij de Thien Mu Pagode - Pagode van de Hemelse Dame. Deze pagode is de eerste Boedistische pagode in Zuid Vietnam en is gesticht in 1601. De pagode wordt gedomineerd door
een 7-verdiepingen tellende, achthoekige toren de Thap Phuoc Duyen - Toren van de Blijdschapsbron. De pagode is heel mooi en er wonen nog steeds monnikken die vanaf hun achtste levensjaar hier komen
om het Boedhisme te bestuderen. Ze hebben een vaste dagindeling die al om 03.30 uur begint en om 21.30 uur eindigt. Ook vandaag is het marktdag en brengen we een bezoek aan de Dong Ba markt. Dit is
een populair locaal winkelcentrum. De kramen zijn helemaal volgestouwd met handelswaar varierend van fruit, groenten en vis tot kleding, schoenen, speelgoed en cosmetica. De airco heeft dan toch even
zijn tol geeist, Marco is zo snotterig als wat. Ik had het meteen in Singapore, maar nu is Marco aan de beurt. Op de boot had onze gids al op diverse drukpunten in en rond het gezicht wat helende
muntachtige olie aangebracht. En nu koopt hij een klein flesje van een soortgelijke olie en brengt nog een paar druppels aan. Het heeft bijna meteen effect. De zakdoekjes kunnen bijna niet worden
aangesleept:-):-). Het is altijd wel leuk om over een locale markt te lopen, bij de kramen met verse en gedroogde kruiden ruikt het heerlijk en het is er een levendige boel. Na de markt gaan we naar
de Citadel van Hue. Deze citadel is gesticht in 1805 door Keizer Gai Long en staat sinds 1993 op de werelderfgoedlijst. De architectuur van de citadel is en mooie combinatie van Franse en
Chinese invloeden. Het complex is ca. 9 vierkante km groot. Ondanks dat er ook veel ruines staan, is de rijkdom van weleer nog erg zichtbaar. Momenteel is men flink aan het renoveren en kan eea. mede
door de vele foto's die door de Fransen zijn gemaakt in de originele staat worden hersteld. We gaan via de Ngo Poort de citadel binnen. Aansluitend bezichtigen wij het Thai Hoapaleis, het Keizerlijk
Theater, het paleis van de grootmoeder en het paleis van de moeder van de keizer. Het Thai Hoapaleis is het hoofdpaleis van de Nguyendynastie en het ziet er prachtig uit. Helaas mag er in de
paleizenniet gefotografeerde worden. Het theater dateert uit 1826 is te herkennen aan het pagodeachtig gewelfde dak. Het interieur is erg rood allemaal. Wanneer we de citadel verlaten, is het tijd om
te lunchen. Blijkbaar is het eten in dit deel van Vietnam erg verschillend van de overige delen in Vietnam, dus Mr. Nam brengt ons naar een goed restaurant waar ze 'Europees' koken. Het zijn allemaal
wel aziatische gerechten, maar onze maagjes schijnen dit beter te verdragen dan het hele pittige locale voedsel. Zodoende komen wij bij de Tropical Garden terecht. Het is daar heerlijk toeven op het
weelderig begroeide terras. En het eten is fantastisch. Echt een aanrader, dus wanneer je in de buurt bent........:-):-) Na de lunch staan nog twee keizerlijke tombes op het programma. Als eerste
gaan we naar de Tombe van Khai Dinh. Kai Dinh was de voorlaatste Nguyenkeizer, heeft dus in de citadel gewoond, en de laatste keizer die in Hue een tombe kreeg. Ook de bouwstijl van dit mausoleum is
een mix van Franse en Vietnamese architectuur. Het mausoleum is tegen een heuvel gebouwd en bereikbaar via drie vrij stijle trappen. Kai Dinh is in 1925 overleden en bij zijn tombe staan nog
steeds de bloemenkransen die men destijds voor zijn begrafenis heeft neergezet. Uiteraard niet meer zo fris en kleurig als destijds, maar je krijgt er een aardig beeld bij. Het bouwwerk is in ieder
geval erg indrukwekkend. Als laatste bezoeken we de tombe van Tu Duc. Velen vinden dit de mooiste tombe van Vietnam, hij heeft inderdaad wel wat. Tu Duc heeft deze timbe zelf ontworpen en bestaat
geheel uit Vietnamese architectuur. De plek waar zijn tombe staat is niet direct zijn daadwerkelijke graf. Het is namelijk niet bekend waar hij begraven ligt. Om zijn kosrbare grafgeschenken te
beschermen, is iedereen die zijn begrafenis betrokken is geweest geexecuteerd. So no one knows....... We zijn lekker op tijd in het hotel terug. Kunnen we nog even relaxen voor we gaan eten. Daar wij
geen zin meer hebben om naar buiten te gaan, eten we gezellig op de binnenplaats van het hotel geheel voorzien met Vietnamese live muziek. Na het eten worden de koffers weer in gereedheid gebracht
voor onze volgende halte: Hoi An. En ja, de kleedjes in de lift worden per dagdeel gewisseld:-):-)......
En dan lopen wij om 04.50 uur op het station van Hanoi. De nachtrust kon beter maar OK dat is even niet anders. Het is te vroeg om naar het Sofitel Plaza te gaan waar wij gaan ontbijten, ontbijt
begint pas om 06.00 uur. Wat dan... nou dan gaan we gewoon tot die tijd even de stad in zo komt het dat wij om 05.10 uur een rondje rond het Hoan Kiemmeer aan het lopen zijn. Rondom het meer
is het een erg levendige boel. Op straat daar entegen heerst bijna een serene rust. Geen drukte, geen auto's (nou ja bijna geen..) en af en toe slechts een claxon. Een paar brommertjes maken van de
gelegenheid gebruik om even lekker hard dor de stad te scheuren, nu kan het. Verder zijn de mensen op straat maar met een ding bezig......bewegen dan wel sporten en het wordt gedaan door jong en oud.
Immers, bewegen is goed voor je en het houdt in dat je een lang leven hebt. Op een paar pleintjes hoor je wat meer op tempo muziek en wordt er aerobics gegeven. Als we voor het tweede keer bij het
grootste plein langs komen, waar men druk aan het aerobicen is, is de groep bewegende dames uitgegroeid tot een stuk of 75 en dan hebben we diegenen die buiten het plein staan en ook meedoen niet
meegeteld. Om 06.00 worden we weer opgepikt en naar het Sofitel Plaza gebracht. Nadat wij van het ontbijt hebben genoten, sushi is geen straf ook al is het voor ontbijt:-), hebben we nog tijd
om wat op te frissen en ons blog bij te werken. De komende dagen zal dat nl. niet echt gaan lukken. Om half acht vertrekken we naar Halong Bay. Het is een trip van vier uur, dus we hebben een aardig
ritje voor de boeg. De rust op straat heeft inmiddels plaatsgemaakt voor de ochtendspits en jawel de brommertjes dan wel de aantallen ervan blijven verbazen, los van de rijstijl die men er op na
houdt. Per jaar sterven ca. 14.000 in het verkeer hier in Vietnam, en eerlijk gezegd verbaast het ons dat het er niet meer zijn. Onderweg stoppen we bij een fabriekje annex winkel waar ze
allerhande met de hand vervaardigde spullen vekopen: lakwerk, kleding, sieraden, beelden. Natuurlijk willen ze graag dat je iets koopt en worden wij meteen bij binnenkomst gestalkt door een
verkoopster, maar helaas voor haar onze credit card weigert dienst;-);-). Vanaf hier duurt het nog 1.5 uur voor we in Halong Bay zijn. Het schiet op zich goed op en we zijn wat vroeg, dus we stoppen
nog even bij een winkel waar ze parels en sieraden gemaakt van parels verkopen. Eerst krijgen we een uitleg hoe wij nepparels (van plastic of geperst steenstof) kunnen herkennen en war het verschil
is tussen zoet- en zoutwaterparels. Dan hup de winkel in. Het moet gezegd worden, de prijzen zijn super redelijk en als je echt parels wilt hebben, dan moet je ze zeker hier kopen. Rond het
middaguur arriveren we dan aan de kade van waar wij naar de jonk vertrekken. Eerst worden alle passagiers verzameld, dus we hebven even tijd om de foto's te uploaden. En dan gaat het gebeuren. Wij
zitten op de Bhaya III, de laatste nieuwe jonk van de reder. De jonk ziet er echt super gaaf uit en tijdens aanboord gaan worden we welkom geheten met een regenbuivan rozenblaadjes, eenglaasje water
en een vochtig handdoekjes om op te frissen. Eenmaal aan boord kunnen we meteen naar boven voor de lunch. Helaas kunnen we niet meer buiten zitten, maar dat wordt vanavond recht getrokken is de
belofte. Na een algemeen welkom en introcuctie van de crew door Wim (ja hij is Nederlander), kunnen we lunchen. En die lunch liegt er niet om: garnalen, krab, inktvis, rijst, curry, fruit, kaasjes,
verse jus, salades, lekkere zoetigheden als nagerecht.....voortreffelijk. De hut ziet er geweldig uit. We hebben een mooi bloemstuk van rode rozen op het nachtkastjes staan ivm ons jubileum. Verder
is onze hut voorzien van een ienieminie balkon waar lekker even in alle rust van het prachtige natuurs hoon kunt genieten. We gooien onze koffers open, trekken onze badkleding aan en vertrekken naar
het zonnedek. De temperatuur is super en we kunnen nog lekker een half uur van de rust en zon genieten. Om 15.00 uur is het allemaalverzamelen bij de receptie en worden we met de tender naar
het drijvende dorp gebracht. Daar stappen wij over op een roeibooit en worden wij door de locale vissersvrouwen rondgevaren. Bij een ander deel van het drijvend dorp kunnen we even uitstappen en
rondkijken. Uiteraard kun je er ook allerhande souveniers kopen. Het leuke van dit drijvend deel is, is dat zich op dit stuk het schooltje bevindt voor de dorpskinderen. Een paar hebben pauze dus er
wordt druk gevoetbald en dan belandt die bal nog wel es in het water....en als dat wat verder weg is, pak je even de roeiboot en gaat hem halen. Zo simpel is het. De huizen waar de mensen in wonen
varieren van grootte en zijn kleurrijk beschilderd. Sommige huisjes zijn net zo groot als ons tuinhuis, maar aangezien het leven zich hier toch voornamelijk buiten afspeelt, is dat natuurlijk geen
probleem. Huisdieren zijn ook niet vreemd, er lopen gewoon hinden en katten op de drijvende erven rond. De trip eindigt natuurlijk bij een parelwinkel. De meeste vissers, zijn parelvissers dus het
veklaart een hoop. Terug op de boot kunnen we gaan kajakken of zwemmen, wat we willen. Wij gaan nog even naar het zonnedek en genieten van de zonsondergang. Daarna gaan we douchen en
nog even naar de bar. Het is happy hour en we krijgen een kookdemonstratie Vietnamese loempiaatjes maken. Er zit een groep Japanners bij ons aan boord en echt waar iededen moet vanuit elke hoek
gefilmd worden wanneer zij een loempiaatje rollen. Je zou er een missen;-). Uiteraard is het snacken na het bakken en wij laten het ons goed smaken. Het recepr krijgen we uiteraard mee naar huis
:-):-):-).Tijdens het dinner zitten we dan idd. buiten. Het is echt donker en afgezien van de sterrenhemel en iets of wat contouren van de rotsen is het hartstikke donker. Aan onze kant tenminste,
aan de andere kant is het wat meer ligt om er nog meer jonken in de buurt voor anker liggen. Het dinner is net als de lunch super. Ondertussen loopt Wim rond en legt iedereen het programma van de
volgende dag uit. Dan gaat plotsling het ligt uit, in eerste instantie denken we stroomstoring, maar er komen wat crewleden op rij aangelopen met ieder een doos in de hand die op een lantaarn lijkt
in de hand. En van die lantaarns wordt bij ons op tafel gezet. Het blijkt een taart te zijn voor onze anniversary. Naast ons zijn er nog twee andere stellen die een jubileum hebben en twee stellen
die op huwlijksreis zijn. Nadat wij een stuk taart hebben gehad wordt de rest verdeeld onder de overige reizigers en crewleden. Het voordeel van deze jonk is dat er maar max 20 hutten zijn, dus er
zijn niet veel mensen aan boord. Na de taart slaan wij het vissen op inktvis over en gaan lekker slapen morgen begint voor de liefhebbers het programma om 06.15 met tai chi en anders om 07.00
met een licht ontbijt. We hebben heerlijk geslapen en zijn redelijk vroeg wakker. Als we snrl zijn kunnen we nog aan de tai chi deelnemen, maar we blijven nog lekker even genieten van de rust
en het uitzicht vanuit onze hut. Na het ontbijtje, hebben lekker buiten gezeten, is het weer verzamelen bij de receptie en brengt de tender ons naar de Hang Sung Sot grot oftewel de Grot van Eerbied.
De grot staat bekend om een rots in de vorm van een fallus, het symbool van vruchtbaarheid. Het is een hele mooie grot erg ruim en weinig claustrofobisch. De formaties zijn kleurrijk belicht wat
leuke effecten geeft aan de stenen maar ook op de foto's. Sinds kort, 11 november 2011, staat Halong Bay weer op de Unescolijst van Zeven Natuurwonderen en men is daar, terecht, erg trots op.
Na dit bezoek gaan we terug naar de boot voor de brunch. Evt kan je kan tevoren nog douchen, maar dat hadden wij al gedaan. En dan is het check out. Tijdens de brunch zitten wij ook buiten terwijl de
boot ons terug brengt naar de haven. Daar worden we weer opgewacht door onze gids die ons naar Hanoi airport brengt. Onderweg stoppen we nog een keer bij dezelfde winkel als waar we op de
heenweg zijn gestopt. Het blijkt een vaste stopplaats te zijn, omdat de gidsen en chauffeurs hier goed te eten krijgen. De stop is maar van korte duur, puur vanwege de pauze van de gids en chauffeur.
Dan maken we nog een stop in een van god verlaten dorp. Vroeger was hier een bloeiende handel van pottenbakkers, maar vandaag de dag is er nog maar een over gebleven. Dit bedrijf maakt nu
alleen nog kleifiguren op bestelling voor de export naar het buitenland. Verder maakt de eigenaar ook schilderijen gemaakt van alleen klei. Die schilderijen zien er erg mooi uit. We arriveren
vroeg op het vliegveld, dusdanif vroeg dat we nog niet kunnen inchecken. Onze gids legt ons uit waar we moeten zijn voor de check-in en brengt ons naar boven naar het restaurantgedeelte. Daar
nemen we afscheid van elkaar. Totdat wij kunnen inchecken zetten we de foto's op de tab, maken een back up voor de zekerheid en hopen dat de tijd snel gaat:-). Na de check-in gaan we terug naar boven
om nog wat te eten en dan is het tijd om door de beveiliging te gaan. Onze vlucht heeft 15 min. vertraging en duurt maar een uurtje. In Hue is het even op de koffers wachten, maar dan zijn we ook zo
buiten en op weg naar ons hotel dat helemaal in de Frans koloniale stijl is.
Allebei hebben we heerlijk geslapen, naast een super internetverbinding hebben ze ook hele goede bedjes. En dan dat uitzicht....schitterend. De spullen staan weer klaar en na het ontbijt vertrekken
wij naar Bac Ha voor de zondagmarkt. Een trip van 120 km die zo'n 2 - 2,5 uur duurt. Eerst over de pas naar beneden naar Lao Cai en dan door via de andere kant naar Bac Ha. Door de week is dit
dorp schijnbaar erg desolaat, maar op zondag stroomt het centrum vol met mensen die in de omrinende bergen wonen. Veel tribal people komen hier naar toe om hun handelswaar aan te bieden, maar ook om
zelf de nodige dingen te kopen. De weg naar het dorp is schitterend, onderweg stoppen we een keer om wat foto's te maken van de laatste rijstvelden die geoogst worden en passeren we thee- &
bananenplantages. Ook rijden we een stukje parallel aan China. Best grappig als je daar zo over nadenkt. Het is inmiddels 11.00 uur wanneer we op plaats van bestemming zijn. We worden bij het hotel
waar we naderhand gaan lunchen afgezet en kunnen van daar naar de markt lopen. Het is echt super druk en vooral ook erg kleurrijk. Het zijn voornamelijk de Bloemenhmong die in het oog springen met
hun klederdracht, erg mooi! Je kunt letterlijk alles op de markt krijgen, stoffen, kleding, etenswaren, wierook, de plastic slippers waar je iedereen op ziet lopen en ook levende dieren worden
als handel aangeboden: kippen, eenden, vissen, biggetjes, puppies en waterbuffels. Als wij op dat stuk aankomen wordt er net een biggetje bij zijn achterpoten opgetild om in en zak voor verder
vervoer gestopt te worden. Dan weet je meteen weer waar de uitdrukking gillen als een mager varken vandaan komt. Eigenlijk wil je er niet bij na denken wat er verder met de beesten gebeurd, want
uiteindelijk is alles voor de consumptie (ja ze eten hier ook honden), maar het ligt hier natuurlijk net even wat anders dan bij ons. Al met al is het leuk om even op de markt rond te struinen en ook
om even bij de eettentjes te kijken waar de localen zitten te eten. Het ziet er niet uit wat er in de pannen zit en op de borden ligt, maar het ruikt best wel lekker. En nee we hebben ons er niet aan
gewaagd:-). In het hotel genieten wij van onze lunch, er zitten weer loempiaatjes bij en die zijn superlekker. Na de lunch gaan we terug naar Lao Cai. We stoppen kort bij een theeplantage en in
LaoCai stoppen we bij de Chinese grens. Het voelt een beetje als destijds met Oost- en West-Berlijn, alleen is het nu vanuit Vietnam naar de Chinezen gluren:-). Onze tour guide staat bij een
straatverkoper iets te eten, het blijkt tofu-ijs te zijn. De verkoper vraagt of ik (Tamara) ook wat wil, maar ik sla in eerste instantie af. Uiteindelijk wordt ik getrakteerd op een tofu-ijsje:
gecrushte ijsblokjes waar plakjes tofu op worden gelegd en waar een drankje overheen wordt gedaan. Dat moet je even mixen en dan oplepelen. Smaakte best goed. Na deze stop gaan we naar een
hotel vlak bij het station, daar krijgen we een ruime kamer om wat uit te rusten, op te frissen etc. voor wij worden opgehaald. Kunnen we even de foto's uploaden en wat verhaaltjes schrijven. Rond
een uur of zes gaan we eten. De gids had een restaurantje aanbevolen en dat hadden snel gevonden. Het zag er wel wat shabby uit, maar okee....oh en ze bleken er geen Engels te spreken. Gelukkig was
de kaart toch wel in Engels, maar erg goed snappen deden ze het daar niet. Dus ja dan maar aanwijzen wat je wilt. De vraag of er rijst bij het gerecht werd geserveerd bleek toch erg hooggegrepen voor
de meisjes van de bediening, dus wij bestelden maar gewoon en wachtten af. Er zat dus geen rijst bij en dat wilden wij toch wel graag. Het duurde even voor ze doorhadden wat we wilden en uiteindelijk
kwam daar ook de rijst. Het smaakte voortreffelijk. Om half acht worden we opgehaald door de gids en lopen we naar het station. Op de vraag of we goed haddeb gegeten antwoorden wij ja, maar je
had wel es mogen vertellen dat er geen Engels werd gesproken. Waarop de gids ons weer gek aankeek. Bleek dat we in een ander restaurantje hadden gegeten dan wat hij bedoelde. Ach ja, het heeft goed
gesmaakt en dat is het belangrijkste. Om 20.00 vertrekken we naar Hanoi. Ook morgen is het weer op tijd opstaan: 04.30 uur.....slechts. Je moet er wat voor over hebben:-).
Het is best warm in de couchette. Het bed is vrij hard. De trein schommelt met tijd en wijle alle kanten op als of er totaal geen stabilisatie is. Zo rond 04.45-05.00 wordt er hard op de deur getikt
en is het tijd om op op te staan. Tegen half zes rijdt de trein Lao Cai, 'de poort naar Sapa', binnen. Ondanks het vroege uur is het er erg druk met verkopers die al allerhande etenswaren
willen verkopen, de geur van gegrild vlees komt je tegenmoet. Het is nog donker als we in de auto stappen, maar de dageraad komt al snel opzetten. Sapa ligt 40 km zuidwestelijk van Lao Cai, ca. een
uur rijden vanaf het station. De bergpas er naar toe is erg mooi, veel groen en zicht op de rijstvelden die al enige tijd geleden geoogst zijn. We zien de eerste vrouwen van de ethnische minderheden
die in dit gebied wonen al lopen. Sapa ligt op de oostelijke hellingen van het Hong Liengebergte, ook wel bekend als de Tonkinese Alpen. Het is wat frisjes als we bij het hotel aankomen. We checken
in en kunnen daarna gaan ontbijten. Het uitzicht over de vallei is schitterend, maar toch ook wat heiig. Het blijkt dat we voortreffelijke internetverbinding hebben, het beste tot toe. Altijd
prettig natuurlijk en al helemaal als je even wilt bloggen:-). Onze kamer blijkt al vroeg beschikbaar, dus voor we naar de tribal people gaan kunnen we nog even onze spullen op de kamer zetten en
opfrissen. We hebben hetzelfde mooie uitzicht als tijdens het ontbijt. Veel hotels zijn tege de bergwand aan gebouwd, dus het doet bijna wintersportachtig aan, maar dan zonder sneeuw. Het
is ongeveer 09.00 uur als we begin zijn van waar we onze tocht langs de verschillende dorpen gaan beginnen. We waren al door onze gids gewaarschuwd, maar het is toch wel even slikken als we een hele
groep vrouwen en kinderen op onze auto af zien stormen. Ze trekken nog net iet de deur open, maar het scheelt niet veel. Het uitstappen lukt nog net, maar dan ben ik (Tamara) helemaal
ingebouwd. Het is even tot tien tellen en dan maar voorzichtig gaan lopen, want ze staan echt letterlijk in de weg. En eenmaal in beweging voel je je net een wereldberoemde ster met een hele groep
grouppies achter zich aan. De groep bestaat uit zwarte Dao en Hmong vrouwen. Zwarte Dao dragen zwarte kleding, broek met een tuniek, en een openhoofddeksel. De Hmongvrouwen dragen rode kleding met
rode hoofddoek. In het begin is het nog even small talk: whele you flom, wahs youw neem....en dan begint net bandje met smeekbedes voor de verkoop van allerlei tasjes, portemonnees,
kussenhoezen etc. Uiteraard allemaal met de hand gemaakt en als je iets koopt dan kan ze naar huis en eten kopen voor het kind of wat dan ook. Anders blijven ze je stalken. Persoonlijk denk ik dat ze
allemaal gebruikmaken van hetzelfde borduurpatroon, want we komen onderweg we verschillende vrouwtjes tegen die een tasje of iets aanbieden met eenzelfde borduurpatroon. Een vrouwtje en een
meisje houden het heel lang vol en lopen best ver met ons mee, maar dan hebben ze toch wel in de gaten dat het hem met ons niet gaat worden. Het pad dat wij volgen is alleen maar afdalend en bestaat
uit zand met grote rotsachtige stenen. Het is best uitkijkrn waar je loopt en geregeld komt er een brommertje voorbij gescheurd, alhoewel...veel valt er niet te scheuren op het pad. Het lukt
Marco dan toch wel om wat foto's te maken, maar ik krijg daar niet echt de kans voor met dat gezeur om iets te kopen. Dan is het ook nog zo dat zodra ze in de gaten hebben dat ze gefotografeerd
worden, ze gauw iets voor hun gezicht houden. Als we dan eindelijk alleen met onze gids lopen, zien we een paar jochies lekker met modder spelen. Dat levert toch wel een leuk plaatje op en bij mij
een moddervlek in mij broek....want met modder kun je ook heel goed goed gooien en dat klein rotjoch kon nog goed mikken ook :-)..ach ja op laten drogen en uitborstelen... Onderweg
bezoeken we nog een schooltje dat door Unicef is gesponsord en vervolgen ons pad langs het laatste dorp en lopen tussen de rijstvelden via een vers aangelegd cementpad terug. Het pad is zo vers dat
het her en der nog zacht is en bij sommige stukken moeten we door het gras en uitkijken dat wij niet uitglijden in de modder. Uiteindelijk hebben we een kilometer of 8 wel gelopen en gaan
we terug naar Sapa voor de lunch. Daarna terug naar het hotel. De middag is ter vrije besteding. Dat is niet zo erg, want na een niet zo'n geweldige nacht en een flinke wandeling is het wel lekker om
even uit te rusten. Aangezien het dusdanig fris is, zetten we de mobiele verwarming aan om het enigszins behagelijk te maken op de kamer. Na het middagdutje gaan we toch og even het dorp in. Er is
markt, dus veel te zien. Het gaat er allemaal net even iets anders aan toe dan op de Woenselse Markt, zeker qua verkoop van verse vis en vlees. De meeste vissen zitten op elkaar gepropt in grote
plastic bakken met stromend water, de vis is dus echt vers. Het vlees ligt uitgestald op houten tafels en word ter plekke in stukken verdeeld als men daar om vraagt. Hygiene en welzijn is hier toch
iets anders dan bij ons. Bij een bakkerij annex cafeetje nemen een kop capuccino en een thee met een chocoladetaartje. Het moet gezegd worden, dit taartje is elke calorie van de zonde
waard:-):-):-):-). Terug op de kamer doen we een poging om foto's te uploaden, maar dat gaat niet van harte. Het blijkt dat mijn (Tamara), foto's te groot zijn en de app die we gevonden
hebben om ze te verkleinen blijkt niet zo klantvriendelijk. Fijn als je een twintigtal foto's klaar hebt staan waar je niks mee kunt. Maar goed alles sal reg kom:-), eerst maar douchen en eten en het
koffer opnieuw inpakken. Dan zien we morgen wel verder.
Vandaag gaan we Hanoi achter ons laten, onze spullen zijn ingepakt en staan zo goed als klaar voor vertrek. Ook vandaag hebbeb wij enigszins uit kunnen slapen, wat op zich wel prettig was.
Gisteravond hebben we nog lekker in de lobbybar een groene thee en een capuccino gedronken, beetje skypen met het thuisfront. En dan denk je steeds wat ruik ik toch....zitten ze aan het tafeltje
tegenover ons gewoon een sigaar te roken. Zijn wij natuurlijkin Nederland helemaal iet meer gewend met het anti-rookregime dat wij voeren. In Vietnam mag je dus nog wel gewoon binnen roken.
Na het ontbijt een laatste check door de hotelkamer en off we go. Het is niet echt spitsuur, dat verschil merken we wel met gisteravond toen wij van het poppentheater terug kwamen, Hanoi
traffic op zijn best:-):-). Maar het is natuurlijk nog steeds superdruk en een georganisdererde chaos van jewelste. Wij zouden niet weten wat de mensen hier moesten doen zonder claxon, men zou
wellicht diep ongelukkig worden;-). Vandaag hebben we nog wel wat dingen rondom Hanoi op het programma staan. Via het noorden rijden wij de stad uit naar Duong Lam. Dit is een oud nog vrij
autheniek stadje. Het ligt zo'n 60 km van Hanoi af en de rit duurt ca. een uur. Onderweg zien we veel trouwerijen. Afgezien van het feit dat het wedding season is, is het vandaag ook 11-11-11, een
speciale datum die dus erg intrek is en wellicht ook gemakkelijker te onthouden:-). In Duong Lam lopen via de tempel naar een lokale familie waar we op de fiets stappen en wij een korte fietstour
door de omgeving maken. Overal ligt rijst en voer voor de buffels te drogen. Iedere familie heeft zijn eigen plekje dwz je ziet hele stukken met te drogen rijst liggen met steeds een opening stukken
twee rijstvlakken in, zo weet men precies dit is van mij en dit is van jou. Tijdens de fietstour bezoeken we wederom een tempel, alhoewel er een verschil is tussen een tempel en een pagode, lijkt het
voor ons allemaal op elkaar. Toch es vragen waar het hem in zit....dan stoppen we nog bij een waterbron die vroeger ingebruik was door lokale bevolking voor als ze onderweg waren en dorst hadden. Het
water is super helder en kan geronken worden, maar dat hebben wij niet gedaan. Via dezelfde route gan we weer terug naar de plek waar we de fietsen hebben opgehaald. Daar gaan we ook lunchen:
huisgemaakte pompoensoep, gefrituurde aardappel (lijkt qua vorm wat op friet), loempiaatjes, warme tomaatjes gevuld met gehakt, warme koolsaladeachtig iets, gegrilde stukjes varkensvlees en gestoomde
rijst. Het smaakte voortreffelijk. De Chua Thay pagode (Meesterpagode) ligt westelijk van Hanoi en is gewijd aan de Thich Ca of de Sakyamuni Boeddha. Deze pagode is beroemd om zijn meer dan 100
religieuze beelden waaronder de twee grootste van Vietnam. Deze zijn gemaakt van leem en papiermache en wegen elk ruim 1000 kg. In de pagode zit een groep lokale dames in diverse leeftijdscategorieen
op ritmische wijze een tekst op te lezen, het is og net geen zingen en het komt zowaar hypnotiserend over dan wel krijg je er een tranceachtig gevoel van. Het is een mooie pagode. Buiten lopen
we nog naar ee kleinere tempel en als we bij het meer nog even de omgeving staan te genieten, komen er een aantal meisjes aangelopen. Die vinden die buitenlanders met die camera's wel
interessant. En met een hoop gegiebel en schatergelach zijn er een paar dametjes zo stoer om te vragen hoe het met ons gaat en hoe wij heten. Verder rijkt de kennis van de Engelse taal niet. Wel is
heel snel duidelijk dat de dames op de foto willen en er wordt dan ook uitgebreid geposeerd. Hilariteit ten top als de resultaten bekeken worden en dan hup weg zijn ze op weg naar een nieuw leuk iets
om te doen. Na de pagode gaan we naar het zijdedorp Van Phuk. Hier bezoeken wij kort een zijdeweverij. Natuurlijk kunnen we in de shop iets kopen. De lange jurken die wij hebben gezien zijn
prachtig, maar in Nederland trek je die toch niet zo snel aan en dat is dan ook weer zonde, los van het feit dat Marco zo'n jurk helemaal niet staat :-):-):-):-) We maken nog een rondje in het
dorpje, lopen even over het lokale marktje (de Woenselse markt heeft toch net wat meer keuze;-)) en dan gaan we terug naar Hanoi voor de nachttrein. Eerst worden we bij het waterpoppentheater
afgezet, het is dan 17.00 uur. Wijhebben tot 19.45 uur ter vrije besteding om nog wat te kopen en te eten. Nou loop je niet direct warm voor de spullen die overal worden aangeboden. Tassen, schoenen,
telefoonhoesjes, -covers, portemonnees van alle bekende merken liggen hier voor het oprapen. Schoenwinkeltjes/-stalletjes bij elkaar, de brillenwinkeltjes bij elkaar etc.etc. En dan sta je nog even
op het kruispunt voor het poppentheater te kijken, zit daar in eens een klein meisje op de stoeprand door haar hurken in hhar blote billetjes en voor je bedenkt van heee...staat het op, plasje
is klaar, broek omhoog, even het shirtje goed instoppen en dan huppelt het vrolijk weg. Ja als je moet, dan moet je natuurlijk :-) We eten bij het CityeView restaurant met uitzicht op een
lekker druk kruispunt, het Hoan Kiemmeer dat hier midden in de stad ligt en de Zonnestraalbrug met bij behorende pagode. Na het eten is het killing time, het is 17.45 en we worden pas om 19.45
opgehaald voor onze transfer naar het station. We drinken nog iets in het Little Hanoi eetcafe en lopen nog een laatste keer door het Franse kwartier. Op het station is het best wel druk, de
wachtruimte zit afgeladen vol met Vietnamezen, die ook op hun trein wachten. Het zit, hangt, ligt, staat en slaapt...het is erg benauwd. Wij worden naar een luxere wachtkamer gebracht met grotere en
mooiere stoelen, maar benauwd blijft het. Dan kunnen we naar de trein. En dan zijn we toch maar wat blij met onze nieuwe koffers die voorzien zijn van vier wieltjes, dat sleept toch een stuk
prettiger. We hebben een private cabine, oftewel we zitten met zijn tweetjes in de couchette. Best wel prettig met die koffers, heb je toch nog wat ruimte. Moderne seinen hebben nog niet echt
hunintrede gedaan hier, seinen gebeurd nog ouderwets met een olielamp. En ook dat werkt nog steeds goed. We vertrekken op tijd en nadat we even snel de tandjes hebben gepoetst gaan we
slapen. Op zich vrij op tijd (22.00) maar het reveille staat voor 05.00 uur gepland dus ja dan wil je wel.
Goooooood Morning Viiiiieeetnam...vandaag hebben we een city tour gepland. Die begint bij het mausoleum van Ho Chi Minh. We hebben geluk, het lichaam van Ho Chi Minh gaat ieder jaar twee maanden naar
Moskou voor onderhoud, het wordt dan weer gebalsemd en dan is het mausoleum dicht. Eergisteren was dat ook nog het geval, maar gisteren is blijkbaar het lichaam terug gekomen dus vandaag is het
mausoleum weer open. Het is er erg druk, aangezien de openingstijden beperkt zijn tot een paar uur in de ochtend. Maar op zich zijn we redelijk snel door de bewaking en kunnen we naar binnen. Stil
staan is er niet bij dus er gaat een gestage stroom van mensen langs de baar. Toch is het indrukwekkend om het lichaam van Ho Chi Minh te zien liggen. De bewaking ziet er op toe dat alles netjes
volgens richtlijnen verloopt: in rijen van twee langs de baar af, zonnebrillen en petjes cq hoeden af en niet praten. Buiten maken we nog wat foto's en maken nog net de wisseling van de wacht mee. Na
het mausoleum lopen we door naar het presidentielepaleis dat voor officiele doeleinden wordt gebruikt. Hier kunnen we alleen aan de buitenkant een foto maken, daarna gaan we via de garage waar drie
auto's staan die Ho Chi Minh heeft gebruikt, tentoon gesteld naar de paalwoning van Ho Chi Minh. Hier heeft hij zijn laatste levensjaren doorgebracht. De inrichting is super sober bijna spartaans. De
volgende stop is het Volkenkundigmuseum met een informatieve tentoonstelling over de volken van Vietnam. Voor ons ook een goede voorbereiding op de stammen die wij in de komende dagen gaan bezoeken.
In het restaurant genieten we van echte Vietnamese loempia's. Heerlijk. Over de temperatuur hebben we geen klagen, 30 graden en niks benauwd. De volgende stop is de tempel van de literatuur. Dit is
het oudste bouwwerk van Hanoi, opgerichtin 1070 ter ere van Confucius, u wel bekend:-). Er lopen veel studentes rond en een paar dames willen graag met ons op de foto en weten waarom wij naar Vietnsm
zijn gekomen. Aangezien hun Engels minimaal is, springt de gids bij voor een vertaalsessie. Het is werkelijk een prachtige tempel. We hadden ze gisteren al gezien en vandaag moeten wij er dan ook
aangeloven, we gaan een ritje met de riksja maken door de oude Franse wijk. We komen ook nog even door het straatje met de tempel en het schooltje dat we gisteren hebben bezocht. Op zich is het wel
een belevenis maar dat heeft meer met het chaotische verkeer te maken. Vaak zit is er geen cm ruimte meer tussen de riksja en een passerend brommertje of auto. Aan het einde vsn de rit blijkt dat ons
programma gewijzigd is, ipv 's avonds naar het waterpoppentheater te gaan, gaan we einde van de middag. Eerst gaan we nog via de The Huc (Zonnestraalbrug) naar de Thap Rua Pagoda of schildpadtoren,
gebouwd ter ere van een bovennatuurlijke gebeurtenis die hier in de 15e eeuw heeft plaats gevonden. Buiten de pagode zitten een aantal oude manndtjes een Chinese schaakvsriant te spelen. Erg grappig
om te zien. Dan is het tijd voor het waterpoppentheater Tang Long. Het is de locatie van Vietnam om een voorstelling van het traditionele waterpoppen theater roi nuoc bij te wonen. Op zich is het wel
grappig, maar het zicht op de voorstelling is erg slecht en als we dit hadden moeten missen, dan hadden we echt niks gemist. Maar dat is onze bescheiden mening. Dan zit ons dagprogramma er op. We
gaan terug naar het hotel. Morgen gaan we Hanoi achter ons laten en gaan we 's avonds met de trein richting Loa Cai, dit ligt tegen de Chinese grens aan. Mogelijk hebben we de komende dagen geen
verbinding, maar we hopen snel meer foto's en een nieuw verhaal te kunnen plaatsen.
Net als afgelopen zondag was het ook vandaag weinig shine toen de wekker om 05.30 uur afliep. De avond van tevoren was toch nog ongepland laat geworden toen wij een virtueelgevecht met het reisblog
hebben geleverd om ons eerste verhaal gewebd te krijgen. Uitgecheckt hadden we al dus het is alleen nog even ontbijten en dan is het goodbye Singapore. De chauffeur is op tijd en we zijn eigenlijk zo
op Changi airport. Op vliegveld is nog even wakker worden met een Starbucks en dan hup naar de gate. De vlucht vertrekt op tijd en verloopt voorspoedig, het blijkt dat ik (Tamara) toch best nog wel
moe ben, want ik maak nog mee dat we van de gate worden weggeduwd en als ik wakker ben zijn we al aan het vliegen, bete dan dat ik ze zie vliegen:-), heb dus heel het opstijgen gemist. We tukken
allebei nog wat verder en zijn aardig bijgerust wanneer wij bijna gaan landen. De koffers laten even op zich wachten, maar dan kunnen we......hello Hanoi..... Op weg naar de stad krijgen we al
enigszins een voorproefje van het verkeer, het verkeer rijdt ons alle kanten voorbij, blijkbaar is elke kant de goede.... en men tuutert hier wat af. In de stad is het en paar graden erger, wat een
chaos echt ongeloofelijk. Hanoi telt 6.000.000 inwoners en 4.000.000 scootertjes, nou dan weet je het wel.....en het lawaai is oorverdovend. Bij het hotel blijken we in goed gezelschap te verkeren.
Er staan tig diplomatieke auto's voor de deur, er vindt nl. en ambassadeursbijeenkomst plaats. Check in is zo gebeurd en de kamer blijkt ook beschikbaar, op de dertiende etage met een super uitzicht
over de rivier en skyline van Hanoi. De koffers worden gedumpt en dan gaan we naar Dong Xuan market in de oude wijk. Geadviseerd wordt om er met de taxi heen te gaan, dat doen we dan ook maar en de
vebazing over het vekeer houdt nog even aan. Het marktgebouw, gelegen aan de oudste markt van Hanoi, is bijna nog vebazingwekkender. Allemaal super smalle paadjes met op elkaar gepropte stalletjes
waar de grootst mogelijke troep wordt verkocht van levensmiddelen tot kleding en huishoudelijke apparaten. We volgen een route door de buurt die in het capitoolgidsje staat aangegeven. Onderwerg
kopen we ergens warme pistoletjes met water, we moeten toch wat eten maar durven niet goed bij een stalletje of in een kroegje wat te pakken en met brood kan het eigenlijk niet mis. Als je dan zo aan
de wandel bent en al die uitlaatgassen op je donder krijgt, snap je heel goed waarom veel mensen met een mondkapje op de scooter zitten. We komen langs een schooltje, tenminste wijdenken dat het een
schooltje is, waar kleuters aan het zingen zijn. We zijn zo brutaal om even te gaan kijken en idd. er wordt flink aan een dansje geoefend en gezongen. Een paar kids vinden het wel interessantdat wij
er zijn en beginnen een beetje uit te dagen met een soort kiekeboe en willen toch ook wel posseren voor de camera. Na het schooltje bezoeken we nog de Bach Ma Tempel. Deze tempel is het oudste
religieuze gebouw van de Oude wijk en is gewijd aan de beschermgeest van de stad. 's Avonds gaan we eten bij Bobby Chinn, een hele bekende chef hier in Vietnam en Azie. Wij kennen hem van Foodnetwork
channel. Het eten is voorVietnam standaarden goed aan de prijs. Voor een viergangen menu betaal je al gauw 35,00 per persoon. Voor de mensen hier niet te betalen, tenzij je een Vietnamees met heel
veel geld bent, maar voor ons heel goed betaalbaar. Maar als je dan zo de prijzen op straat ziet, dan snap je wel dat Bobby aan de prijs is. Het eten is geweldig, dus als je een keer in de buurt bent
het is en absolute aanrader. Terug in het hotel is het lekker bedje slapen, morgen begint het programma om 09.00 uur, dus we kunnen uitslapen;-)
